Άννα, τα προάστια σκοτεινιάζουν
ξαφνικά
τις Κυριακές
οι φτωχοδιάβολοι βυζαίνουν τις σκιές
στα πάρκα
όλες οι πόρτες γίνονται
είσοδοι κινδύνου.
Και είναι άγριος ο καιρός
φωτιά και σίδερο και ομίχλη
οι ράγες κόβουν τα όνειρα στη μέση
είναι άγριος ο καιρός
και μακελειό βαθύ κι αργόσυρτο
σαν ορεινός χορός.
Σκοτεινιάζουν σκοτεινιάζω
πίσω απ’ τα παράθυρα
καίει μια λάμπα
την φλερτάρουν τα ζωύφια
δεν την αφήνουν σε ησυχία
δίπλα στο ψωμί
ζυμώνεται ο εφιάλτης
ο εφιάλτης που μαδά
τα βλέφαρά μας
με μπόλικο οίκτο
με μπόλικη α γ ά π η
οδηγάμε
ξεγελιόμαστε
ξεχνάμε πως υπάρχουμε
είμαστε η λευκή γραμμή
στο οδόστρωμα
μας καταπίνει αδιάφορα η ζωή
πάλι και πάλι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου