Ο μάγος του Κρεμλίνου είναι ένα βιβλίο για τον ψυχισμό του ρωσικού λαού και τη διαχρονική σχέση του με την εξουσία. Πολύ περισσότερο είναι ένα βιβλίο που περιγράφει το πως ένας ταπεινός, εθιμοτυπικός γραφειοκράτης της KGB τοποθετήθηκε «φυτευτός» από τον πανίσχυρο καναλάρχη Μπόρις Μπερεζόφσκι στο θώκο της εξουσίας χωρίς κανείς να του δίνει πιθανότητες επιβίωσης πάνω από δύο μήνες φτάνοντας να γίνει ο απόλυτος και αδιαφιλονίκητος Τσάρος. Μιλάμε φυσικά για τον Βλάντιμιρ Πούτιν…
Ίσως κανένα άλλο βιβλίο δεν περιγράφει καλύτερα την πορεία της μετακομουνιστικής Ρωσίας μέχρι σήμερα από το αριστούργημα του Giuliano da Empoli. Μιας χώρας που έφτασε από την απόλυτη γελιοποίηση στις αρχές των 90’s να αποτελεί έναν από τους δυνατότερους παίχτες στις μέρες μας, από την απειλή του κατακερματισμού της να επανέλθει στο στάτους της στιβαρής υπερδύναμης και από τις απόπειρες ενός δυτικού εκδημοκρατισμού να μετεξελιχθεί σε ένα αυταρχικό καθεστώς πάνω στο μαλακό υπογάστριο της Δύσης απειλώντας την παγκόσμια ειρήνη.
Κι αν ο Βλάντιμιρ Πούτιν παρουσιάζεται πλέον σαν την απόλυτη μετενσάρκωση του κακού υπάρχει και η διαφορετική ανάγνωση, αυτή δηλαδή του οξυδερκή ηγέτη που αρνήθηκε να παραδώσει τη χώρα του και τον πλούτο της στους ολιγάρχες υπακούοντας στο Σταλινικό δόγμα της κάθετης εξουσίας, αυτής δηλαδή που υπηρετεί το Κράτος και θέτει τα συμφέροντα του πάνω από όλα όσο στυγνή και αν χρειαστεί να γίνει.
Βιβλίο πολυεπίπεδο που βασίζεται σε ένα εξαιρετικό αφηγηματικό τέχνασμα (χρησιμοποιώντας ως εφαλτήριο τον πρωτοπόρο συγγραφέα Ζαμιάτιν που μεγαλούργησε τη δεκαετία του 1920 αλλά καρατομήθηκε από το καθεστώς για ευνόητους λόγους) ο μάγος του Κρεμλίνου αποκαλύπτει μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια. Πως οι σχέσεις εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου παραμένουν ίδιες από την εποχή του Ιβάν του Τρομερού.
Υ.Γ: Τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής ακαδημίας και όχι με κάτι απαξιωμένα βυσματικά που παίρνουν ο Μάκης Τσίσας και ο κόπανος ο Ευσταθιάδης προσποιούμενοι «διεθνή καριέρα»…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου