Σκηνή ένα: Η μαντάμ Κλο-Κλο (άκα Κατερίνα Σακελαροπούλου) «επιθεωρεί» το πανηγυράκι της έκθεσης βιβλίου βγάζοντας φωτογραφίες ως θεσμικά τεκμήρια του ενδιαφέροντος της πολιτείας για τον «πνευματικό κόσμο» της χώρας.
Σκηνή δύο: Ο διαπλεκόμενος Γιατρομανωλάκης παραδίδει τα απαξιωμένα κρατικά σε λαμπερή εκδήλωση στο μέγαρο μουσικής συναγελαζόμενος με τους αντίστοιχους λούστρους που τα παραλαμβάνουν (αλήθεια η κριτική επιτροπή έχει τεκμηριώσει ποτέ τα κριτήρια της, δεν μιλάμε καν για διαφάνεια, αυτό αφήστε το).
Πίσω από την γκροτέσκα αυτή βιτρίνα ωστόσο κρύβεται μια πολύ πιο θλιβερή και μαύρη ιστορία. Εκατοντάδες συγγραφείς πέφτουν κάθε χρόνο θύματα επιτηδείων που ενδύονται με το μανδύα του «εκδοτικού οίκου» καθώς είναι νομικά γυμνοί σε κάθε αθέτηση των όρων του «συμβολαίου» που υπογράφουν. Απόντος ενός σοβαρού πλέγματος προστασίας από την πολιτεία η σύσταση ενός «εκδοτικού» αποτελεί ιδανική ευκαιρία για άκοπο πλουτισμό αλλά ακόμα και ξέπλυμα μαύρου χρήματος (όπως έχουμε καταδείξει σε πλείστες περιπτώσεις). Έχουμε άλλωστε- χαριτολογώντας- ξανατονίσει πως δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο κάθε νταβατζής συστήνει πλέον και τον δικό του εκδοτικό.
Ο συγγραφέας δεν απαξιώνεται απλά στο υπάρχον σύστημα, καθίσταται σκουπίδι χωρίς την παραμικρή επιβράβευση για την τέχνη του, τιμωρείται παντοιοτρόπως παρεκτός αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει περιουσίες για την «ανάδειξη» του ή να κολυμπήσει μέσα σε ροχάλες προκειμένου να λάβει κάποια απαξιωμένη «διάκριση».
Σε αυτό το πλαίσιο ασφυξίας για τα Ελληνικά γράμματα μια ολόκληρη γενιά ταλαντούχων λογοτεχνών έχει στραγγαλιστεί. Άλλοι τα παρατάνε, άλλοι (οι πιο τρελοί) συνεχίζουν να παλεύουν με μόνο κίνητρο την αγάπη για την τέχνη τους, με την πολιτεία πάντα απούσα…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου