Η Τζούλια και η Άιβι μόλις είχαν φύγει από μια κηδεία ενός φιλικού προσώπου, για την ακρίβεια ενός καλού φίλου (υπάρχουν και τέτοιοι). Η τελετή έγινε σε μια αμερικάνικη μεγαλούπολη, στην δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην καφετέρια που κάθισαν, για έναν αγγλοσαξονικό καφέ της παρηγοριάς (υπάρχουν παγκόσμια κοινά στις μεταθανάτιες τελετές), άρχισαν να αναφέρονται στον νεκρό φίλο τους, στην ζωή του με την σύζυγό του και φυσικά στο βιολογικό τέλος του.
«Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί υπάρχει τόσο μίσος ανάμεσα στα παντρεμένα ζευγάρια. Στην ουσία, ο ένας δεν ανέχεται τον άλλον, ούτε κάποια λεπτά. Τους ενώνει αποκλειστικά και μόνο η προσπάθεια να βγάλουν λεφτά, να φτιάξουν μια μικρή–μεγάλη περιουσία, να αγοράσουν μετοχές (δίνουν καλά μερίσματα και ωφελούν την οικονομία), σπίτι στα προάστια και αυτοκίνητα για όλη την οικογένεια. Βέβαια, αναλώνουν και μεγάλο μέρος των δυνάμεών τους, στην ανατροφή και την χρηματοδότηση των παιδιών τους. Οικονομικές εκστρατείες υπέρ των τέκνων και των παρατέκνων τους (τις συνοδεύουν και με μπόλικο υβρεολόγιο). Όλα αυτές οι διεργασίες συμπληρώνονται με την αναγκαία απόκτηση κατοικίδιων: σκυλιών, γατιών, ερπετών (πολλά έξοδα κι εδώ). Ξεχνούν ν’ αγαπούν και παραμένουν δέσμιοι του εγωισμού και των δολαρίων. Ο γάμος τους, είναι μέσα στην απόλυτη ή την μερική δυστυχία. Εμπορική συμφωνία, με ρήτρες ανασφάλειας ή ασφάλειας, δεν έχει και πολλή σημασία το νομικό κομμάτι. Η μοναδική αλήθεια είναι οι κρυφές τους σκέψεις. Αν διαθέτουν την ικανότητα σκέψης, αν όχι, τότε περιορίζονται στα μικρά και μεγάλα εγκλήματα ή στον νοερό σχεδιασμό τους. Έχουν κατά νου και το μερίδιο δημοσιότητας που θα κερδίσουν, αν όλα πάνε καλά».
Η Άιβι ήπιε μια γουλιά καφέ και συμπλήρωσε χαμογελώντας «Είναι γελοίο, αλλά πέρα για πέρα εξακριβωμένο, πως και οι δύο σύζυγοι υπολογίζουν στον γρήγορο θάνατο του άλλου, όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο. Προσεύχονται στο υπερπέραν και παρακαλούν τις ανώτερες δυνάμεις να αρρωστήσουν οι «αγαπημένοι» τους και μάλιστα με καμιά βαριά ασθένεια, χωρίς επιστροφή. Χαίρονται πολύ κι αν οι ίδιοι αισθάνονται πιο υγιείς και σεξουαλικά ακμαίοι. Πρωτοστατούν στην κακολογία και στις κατάρες. Πολλοί λοιπόν, πεθαίνουν άσχημα και ο στόχος αποκαλύπτεται, το κίνητρο για να το πω καλύτερα είναι ένα : να κληρονομήσουν την περιουσία (και τα κάθε είδους κατοικίδια) για να επαναλάβουν, με άλλα νεότερα πρόσωπα, την ίδια αδιέξοδη διαδρομή: σεξουαλική ανάταση (όσο μπορεί κι αντέχει το κορμί), γενναία ψυχότροπα κι ανυπαρξία. Ο θεσμοθετημένος και νόμιμος έρωτας έχει συντριβεί προ πολλού και σχεδόν αμέσως, στον δυτικό πολιτισμένο κόσμο μας».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου