Καθημερινές είναι οι καταγγελίες από συγγραφείς στα πρόθυρα νευρικής κρίσης που φτάνουν στα κεντρικά μας για εκδότες που γίνονται άφαντοι όταν φτάνει η ώρα της εκκαθάρισης. Μπορούμε πλέον να πούμε πως ο ασφαλέστερος τρόπος για να χάσεις τα λεφτά σου είναι να απευθυνθείς σε κάποιο εκδοτικό καθώς σου εξασφαλίζει εγγυημένη απώλεια κεφαλαίου εν αντιθέσει με τα τυχερά παίγνια καθώς εκεί υπάρχει και η περιορισμένη πιθανότητα του κέρδους.
Για υποψήφιους χασοεπενδυτές προτείνουμε κυρίως τους μικρούς ανυπόληπτους εκδοτικούς, ήτοι πρώην πανηγυρτζήδες, παπατζήδες, αετονύχιδες που στη σύσταση ενός «εκδοτικού» αναγνωρίζουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία εύκολου και άκοπου πλουτισμού.
Οι μεγαλοεκδοτικοί νταβάδες αποτελούν άλλη πίστα καθώς εκτός από το συγγραφέα κλέβουν και το κράτος (αλήθεια, με τα υπέρογκα χρέη του Καστανιώτη τι γίνεται;;;). Επιπροσθέτως εκεί εκτός από χρήμα χρειάζεται και η ευγενής τέχνη της γλυφοκωλάδας (που μπορείτε να την εξασκήσετε στο πλευρό του Κατσουλάρη, του Μπασκόζου και άλλων γκουρού του χώρου).
Τι γίνεται ωστόσο, για να σοβαρευτούμε και λίγο, με τους συγγραφείς που θέλουν να εκδώσουν και όχι να ξηλωθούν από πάσης φύσεως επιτήδειους. Κατ’ αρχάς απευθυνθείτε σε οίκους που αναλαμβάνουν αυτοί τα έξοδα της παραγωγής (υπάρχουν και τέτοιοι αν και μετρημένοι στα δάχτυλα), αν πάλι είστε πρόθυμοι να προχωρήσετε σε αυτοέκδοση ελέγξτε τη φερεγγυότητα του οίκου και διασταυρώστε τις πληροφορίες σας. Τέλος πάντα θα υπάρχει και η λύση του διαδικτύου.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι ένας συγγραφέας να ξέρει πως η «συνεργασία» του με τον εκάστοτε απατεώνα διαιωνίζει ένα σύστημα στο οποίο ο ίδιος θα εξακολουθήσει να αποτελεί τον τελευταίο τροχό της αμάξης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου