Τα σοκάκια είναι ρυάκια και οι δρόμοι παραπόταμοι. Τρέχουν να ενώσουν των περιπατητών τα βήματα στις ποτάμιες λεωφόρους. Το ποτάμι που περνάει με ορυμαγδό κάτω από το μπαλκόνι κουβαλάει όλους τους τρελούς της πόλης. Το απόγευμα, σαν τον Εύριπο, τους γυρνάει στις πηγές. Τον Αύγουστο καταγράφω σχολαστικά το φαινόμενο. Δεν κάνω διακοπές. Νοιώθω πως μέσα σε ένα μυστήριο σύμπαν μπήκα. Δεν θέλω να στερηθώ τη μαγεία για μιας ξαπλώστρας τα θέλγητρα..
Πέντε φορές περνάει ο παλιός συμμαθητής. Δάσκαλος. Τα βρόντηξε όλα καθώς τρελάθηκε. Έγραψε μια ποιητική συλλογή: «Οι Aπέχθαλλοι» που σαν διαθήκη του μυαλού του που αποδήμησε, την μοίρασε σε φίλους. Έξι φορές ανεβοκατεβαίνει ο τρελός με το μπλουζάκι χεβιμέταλ, πάντα με καφέ στα χέρια, μονολογώντας με φωνή βραχνή. Είναι και άλλοι. Ο Βαγγέλης που τραγουδάει ρεφρέν τραγουδιών. Καλοντυμένος. Θα παίρνει επίδομα σκέφτομαι και σημειώνω.
Τον Δεκαπενταύγουστο κορυφώνεται η κίνηση των τρελών Την καταγράφω ανελλιπώς. Που να πάνε άλλωστε όσοι αποκλείονται από τα θέρετρα των λογικών; Είναι και ένας γέρος με στολή παραλλαγής και χίλια σημαιάκια στη βέσπα. Τα τετράδια γεμίζουν το μπαλκόνι . Φωτογραφίες και σχεδιαγράμματα
Κατεβαίνω στον δρόμο για την πρώτη βόλτα σήμερα. Θα περπατήσω δέκα φορές. Η Επιστήμη θέλει πείραμα και θυσίες. Κάποιος παρακολουθεί από τον δεύτερο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου