Ένα ναυάγιο, μια συντονισμένη απόπειρα συγκάλυψης, ένα γαϊτανάκι αποποίησης κάθε κρατικής ευθύνης που πρέπει οπωσδήποτε να μετατοπιστεί στα θύματα. Στο "Χεβέλιους" τίθεται για πολλοστή φορά το διαχρονικό δίλλημα: Ή θα γίνεις πουστράκι του συστήματος ή θα διατηρήσεις την ακεραιότητα σου (ακόμα και αν πρέπει να το πληρώσεις με την ίδια σου τη ζωή), πολύ περισσότερο καταδεικνύει πως η εγκληματική οργάνωση "Μητσοτάκης Α.Ε" δεν είναι ελληνική πατέντα, προϋπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει στον αιώνα τον άπαντα...
Η (πραγματική) ιστορία του ναυαγίου είναι χιλιοειπωμένη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης με διαφορετικές συνθήκες, διαφορετικούς πρωταγωνιστές αλλά πάντα την ίδια κατάληξη, την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Όταν όμως αυτή η απώλεια πρέπει να έχει για πολιτικούς, οικονομικούς και ψηφοθηρικούς λόγους συγκεκριμένους υπαίτιους, τότε το κράτος μαζί με όλες τις παρανυχίδες του (δικαστική εξουσία, κρατική ασφάλεια, ΜΜΕ) πιάνει δουλειά. Αυτή η σύμπραξη περιγράφεται άρτια στη σειρά.
Το Χεβέλιους μπορεί να ιδωθεί ως δικαστικό θρίλερ, ταινία καταστροφής ή κοινωνικό δράμα. Με ελεγχόμενο συναισθηματισμό, σκοτεινή και ρεαλιστική κινηματογραφία, στιβαρές ερμηνείες δεν παίρνει θέση, απλά κάνει καταγραφή, μεταδίδει με αντικειμενική συνέπεια την αλήθεια.
Προσωπικά ωστόσο η μεγαλύτερη του επιτυχία είναι το υπόστρωμα. Η αποτύπωση της μετακομουνιστικής Πολωνίας όπου οι Guns and Roses και οι Queen συνυπάρχουν με τα σταλινικής αισθητικής Μπλοκ. Καθώς μια ολόκληρη χώρα οδεύει προς τον εκδημοκρατισμό παγιδευμένη στην παρελθοντική νομενκλατούρα της. Αυτή που επηρεάζει δικαστικές αποφάσεις και φυσικά κατασκευάζει εξιλαστήρια θύματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου