Moon hotel Kabul (Κριτική του Αχιλλέα Σωτηρέλλου)

Αυτή τη φορά η έκπληξη μας έρχεται από τη Ρουμανία, σε μια στυλιζαρισμένη ταινία που συνδυάζει άψογα το road trip, τη λαϊκή παράδοση και το κατασκοπευτικό θρίλερ.

Μια ιστορία που ξεκινάει από την Καμπούλ όταν μετά από ένα one night stand με μια συμπατριώτισσα του διερμηνέα ο δημοσιογράφος Ιβάν επιστρέφει στο Βουκουρέστι και λίγες μέρες μετά πληροφορείται πως αυτοκτόνησε σε μια υπόθεση με πολλά θολά σημεία…

Αποφασισμένος να αποκαταστήσει το όνομα της και να της εξασφαλίσει μια δίκαιη ταφή, παραλαμβάνει τη σωρό της από το νεκροτομείο και ξεκινάει με νοικιασμένη νεκροφόρα για τη γενέτειρα της στα βόρεια. Και κάπου εκεί ξεκινάει και περιπλάνηση που θυμίζει Κουστουρίτσα στα καλύτερα του (σ.σ εκπληκτική η ομοιότητα του πρωταγωνιστή με τον γνωστό σκηνοθέτη).

Εκπληκτική η σκηνή του τσιγγάνικου γάμου, συγκλονιστικός ο διάλογος με τον τραγόπαπα που αρνείται να τη θάψει διότι η αυτοκτονία αποτελεί αμαρτία, οπτασία οι σκηνές από την αγροτική Ρουμανία με τα ήθη και τα έθιμα, θεατρική σχεδόν η αγρύπνια με τη νεαρή κοπέλα στο ανοιγμένο φέρετρο. Το Moon hotel Kabul αποτελεί ένα σχεδόν μικρό διαμαντάκι με διδάγματα από τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες μέχρι τη σύγχρονη Βαλκανική κουλτούρα που συμπυκνώνει την αγνότητα, την καλοσύνη αλλά και τα πάθη των απλών ανθρώπων.