Όλο και περισσότερος κόσμος γυρίζει την πλάτη στα εκδοτικά παραμάγαζα.

Κλέβουν, εμπαίζουν, εξαπατούν, φεσώνουν και γενικώς φλερτάρουν διαρκώς με τον ποινικό κώδικα. Πίσω από τις μιλημένες παρωδίες όπου παρίσταται ο κάθε Γιατρομανωλάκης και οι συν αυτώ λειτουργεί μια σκοτεινή βιομηχανία όπου τα θύματα της δεν τα προστατεύει καμία Πολιτεία, ενδεικτικές είναι οι μαρτυρίες που φτάνουν στο mail μας και μας κάνουν (ακόμα και μας) να τραβάμε τα μαλλιά μας.
Η ιστορία δεν είναι καθόλου αστεία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πως πίσω από κάθε ιστορία στυγνής εξαπάτησης κρύβεται ένας άνθρωπος που ενδεχομένως να αντιμετωπίζει προβλήματα με την οικογένεια του, την υγεία του ή ακόμα και το νόμο (γνωρίζουμε και τέτοιες περιπτώσεις) και το μόνο που επιθυμεί είναι μια αυτονόητη δίκαιη και αξιοπρεπής αξιολόγηση της δουλειάς του και η στοιχειώδης τήρηση των όρων του συμβολαίου.
Θυμάμαι κάποια στιγμή σε κουβέντα που είχα με γνωστό μου που του είχα πει τα εξής «Δεν θα κατηγορήσω κανέναν που θα ξυλοκοπήσει ή θα κάνει καλοκαιρινή τη βιτρίνα κάποιου τέτοιου απατεώνα». Το γεγονός πως έχουν φτάσει στο σημείο να μας βγάζουν τα πιο ταπεινά ένστικτα αυτοδικίας λέει κάτι. Από την άλλη όταν καθημερινά φτάνουν στα αυτιά σου ιστορίες για αγρίους τότε οι νόμοι της ζούγκλας υποσκελίζουν αυτούς μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Αν υπάρχει κάτι παρήγορο αυτό είναι τουλάχιστον πως όλο και περισσότερος κόσμος έχει αρχίσει να τους παίρνει χαμπάρι, όταν πριν τρία χρόνια το Καρτέλ είχε λανσάρει το χάσταγκ #εκδοτική #μούργα ελάχιστες φωνές υπήρχαν. Τώρα ολοένα και πληθαίνουν, δεν φτάνουν όμως. Κάθε ενέργεια και αγωγή πρέπει να είναι συλλογική, κάθε μαρτυρία πρέπει να δημοσιεύεται (και αυτό το βήμα είναι πάντα ανοιχτό για καταγγελίες), κάθε δράση πρέπει να δημιουργεί αντίδραση. Όχι απλά για να βάλλουν μυαλό, αλλά για να κλείσουν άπαξ και δια παντός…

Σχόλια