Η αλήθεια είναι πως κάνουνε φιλότιμες προσπάθειες να συντηρήσουν το στερεότυπο. Είτε με τη σημειολογία της «τσουτσούνας» είτε με του «γαλακτομπούρεκου» όπως είχαμε γράψει και σε παλαιότερο editorial. Από όλα έχει ο μπαχτσές, επαγγελματίες δημοσιολογούντες που κουνάνε με στόμφο το δάχτυλο, σιτεμένες μπαμπόγριες που περνάνε δεκαπέντε φίλτρα στο ίνσταγκραμ μέχρι να βγάλουνε τη σωστή πόζα φορτωμένες με Luis Vuitton τσάντες, αναλφάβητους που πιάνουν πρώτο τραπέζι πίστα στη Τζίνα Κουτσελίνη κ.ο.κ.
Τα εκδοτικά παραμάγαζα λατρεύουν άλλωστε να τους βλέπουν δίπλα στον αρκουδιάρη που βαράει το ντέφι. Από την άλλη ο Παπαδιαμάντης θα τους έριχνε μια πηχτή ροχάλα, ο Γκόρπας σφαλιάρες και κλωτσιές, αλλά για να πούμε την αλήθεια δεν προκαλούν απλά τη χλεύη μα αντιθέτως την επιζητούν μαζί με τις φουσκωμένες «πωλήσεις».
Δυστυχώς το στερεότυπο του συγγραφέα Καραγκιόζη έχει περάσει στην κοινωνία όπως αυτό του ποιητή φανφάρα. Τα πιο νεούδια θα κάνουν φυσικά έξτρα θυσίες, με αγροτικά σε επαρχιακά κανάλια και μπουζουκτσούδες παρουσιάστριες μέχρι να συγκινηθεί η κάθε Μπούρα και μέχρι ο πακτωλός των χρημάτων που έχουν επενδύσει να κάνει το βιβλίο τους «σήριαλ».
Φυσικά δεν είναι όλοι οι συγγραφείς έτσι, αλλά οι «όλοι» είναι οι καλοί, οι «τι δουλειά κάνεις πραγματικά», οι «μα γιατί κανείς εκδότης δεν ασχολείται με τη δουλειά σου». Τα έχουμε ξαναπεί, έχουμε πραγματικά σπουδαίους συγγραφείς, κινούμενους όχι κατ’ επιλογή αλλά αναγκαστικά underground. Με αυτούς πρέπει να ασχοληθεί ο οποιοσδήποτε συνειδητοποιημένος αναγνώστης, διότι είναι ίσως οι μόνοι που αντιστέκονται σθεναρά στον παρατεταμένο πολιτισμικό Μεσαίωνα…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου