Γκώσαμε στα σεμινάρια «δημιουργικής γραφής» ρε τενεκέδες!

Σεμινάρια δημιουργικής γραφής από δω, σεμινάρια δημιουργικής γραφής από κει, είναι γεγονός πως τα ορφανά της αλανιάρας της Μπούρα και του πυρότουβλου του γόνου πρέπει κάπως να βγάλουν τα προς το ζην, κυρίως δε να πουλήσουν τις πατάτες τους καθώς αλλιώς δεν τραβάνε...
Για την φάμπρικα των συγκεκριμένων σεμιναρίων έχουμε γράψει παλιότερο editorial ενώ τα ευτράπελα δεν έλλειψαν ποτέ, όπως η περίπτωση του λογοκλόπου και πρώην αλκοολικού που πήγαινε στο μάθημα πιωμένος. Σημείωση: Τους αλκοολικούς τους σεβόμαστε, τους σεσημασμένους λογοκλόπους όμως όχι…
Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Αλήθεια διερωτόμαστε; Τι μπορείς να μάθεις από την Αμάντα Μιχαλοπούλου (περιτριγυρισμένη από κορόιδα στην παραπάνω φώτο); Τι μπορεί να σου μεταδώσει η άλλη η απόφοιτη «δημιουργικής γραφής» του Deree που μετά βίας μπορεί να γράψει το όνομα της; Και η μάστιγα δεν σταματάει εδώ…
Τα «εργαστήρια» του εν λόγω αντικειμένου σκάνε σαν μανιτάρια για να τσεπώσουν ζεστό χρήμα από ανυποψίαστους φουκαράδες. Μέχρι και ο άλλος που του έγραφαν οι επιμελητές τα βιβλία του όχι μόνο έχει γκρουπ μαθητών, αλλά τους κάνει και έκπτωση…
Μπορούμε να γράφουμε σελίδες ολόκληρες για τη συγκεκριμένη και άκρως κερδοφόρα φάμπρικα αλλά θα σας καταθέσουμε τη δική μας βιωματική εμπειρία. Όταν προκηρύξαμε το διαγωνισμό του «Ιού» πολλά τέτοια εργαστήρια έδωσαν σύρμα στους μαθητές τους να μας στείλουν τα κείμενα τους, αυτά τα κείμενα στην κυριολεξία δεν διαβάζονταν. Γιατί η γραφή δεν μαθαίνεται (ρωτήστε τον Χέμινγουει, τον Μπουκόφσκι ή τον Γκόρπα επ αυτού), πόσω μάλλον από επαγγελματίες πανηγυρτζήδες και τους συν αυτώ παρατρεχάμενους…

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου