Η πρώτη μου επαφή με το βιβλίο ήταν ενδεικτική για το τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια, βλέπετε ο τότε εκδότης μου- με εναλλακτικά περιοδικά μουσικής υπό τη διεύθυνση του αλλά και έναν οίκο που είχε χτίσει μια παράδοση στη λογοτεχνία του φανταστικού- ήταν αυτό που λέμε λαμόγιο champions league. Δεν ήταν τόσο πως έδινε βιβλία στον μεσουρανούντα τότε Λιακόπουλο για να ξεστοκάρει, ούτε οι κολεγιές του με τον μακαρίτη Τράγκα, ούτε καν ότι χρωστούσε σε όποιον μιλούσε Ελληνικά, περισσότερο απ’ όλα ήταν πως με «νταηλίκι» έκανε τα συμβόλαια κουρελόχαρτα, αυτή η αντίληψη πως ο συγγραφέας είναι για άρμεγμα και μου χρωστάει κιόλας αντικατοπτρίζει το σύνολο των εκδοτικών παραμάγαζων. Για την ιστορία κατέφυγε για ένα διάστημα στο Σουδάν (με τους πιστωτές του να τον κυνηγούν) και επέστρεψε δριμύτερος για να συνεχίσει τα ίδια…
Περίπου δεκαπέντε χρόνια αργότερα το μόνο που έχει αλλάξει είναι η υποβάθμιση των γραμμάτων και η έλευση αεριτζήδων με άλλες σκιώδεις δραστηριότητες στο χώρο. Οφσοράδες που ξεπλένουν χρήματα, διαπλεκόμενοι και «πιστόλια» ειδησεογραφικών κολοσσών, απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου έχουν αναγνωρίσει στο «στίβο» του βιβλίου ένα πεδίο εύκολου πλουτισμού καθώς οι απάτες που στήνονται με εικονικούς τίτλους, αδιαφανείς επιδοτήσεις και πάσης φύσεως "μιλημένα" προγράμματα με κρατική βούλα είναι αμέτρητες, χαριτολογώντας μπορούμε να πούμε πως ο κάθε νταβατζής πια θα ανοίγει τον δικό του εκδοτικό. Μαζί με την παρουσία τους φυσικά έχουν φέρει και τα ανάλογα ήθη: Μπραβιλίκια, Εκβιασμοί και άλλα όμορφα.
Ήταν πριν λίγες μέρες, μετά την αποκάλυψη μιας ακόμα απάτης από το Καρτέλ, που έλαβα γνώση την απειλή για τη σωματική μου ακεραιότητα (Και η αλήθεια είναι πως δεν έπεσα απ΄ τα σύννεφα). Οι κινήσεις μου ήταν άμεσες, ενημέρωσα τον δικηγόρο μου και του παρέδωσα σφραγισμένη επιστολή κατονομάζοντας τον εν λόγω τραμπούκο σε περίπτωση που μου συμβεί κάποιο «ατύχημα». Έχω κρατήσει αναρτημένο το επίμαχο κείμενο το οποίο θα αναπαραχθεί παντοιοτρόπως σε περίπτωση που υποπέσουν στην αντίληψη μου απειλητικές κινήσεις ενώ δεν αποκλείω και το ενδεχόμενο να υποβάλλω τις καταγγελίες που παρουσιάζονται στο κείμενο στον αρμόδιο εισαγγελέα.
«Μα πας να τα βάλεις με αυτούς;» με ρωτάνε πολλοί, η αλήθεια είναι πως δεν ευελπιστώ να καθαρίσω τον κόπρο του Αυγεία, ούτε γνωρίζω που θα με βγάλει αυτή η τρέλα, είναι υποθέτω η αγάπη για το βιβλίο και η οργή για την κακοποίηση που έχει υποστεί που με κινεί περισσότερο από κάθε τι άλλο. Αν θα δικαιωθώ, αμφιβάλλω, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν αφορά την κατά συνθήκη εκδοτική μούργα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου