Μικρή, δειλή, νουβέλα
[...Δεν ξέρει αν θα το τολμήσει ποτέ. Είναι κιόλας εννιά στην πόλη και το βράδυ στα καλύτερά του. Ζευγάρια, φοιτητές, βομβιστές, βιαστές και πρόσφυγες, η τελευταία τάξη αυτού του σοφά φτιαγμένου κόσμου περνούν και χάνονται προς την πλευρά του γεφυριού. Κάτι τέτοιες ώρες λογαριάζει για πράγμα αληθινό την ελπίδα. Έπειτα θυμάται τα νοίκια που χρωστά και τον σφίγγει μια θηλιά. Και διαλέγει με τα λιγοστά του ψηλά να αγοράσει από το φθηνότερο τζιν. Αυτό είναι ό,τι πρέπει.
Όμως απόψε πρέπει να μείνει νηφάλιος. Η Τζένυ γελά και συζητά με τα αγόρια του από κάτω ορόφου. Φορά τα γαλάζια της μάτια, τα άσχημα παπούτσια της που την ομορφαίνουν τόσο διαφορετικά από όλα τα αξιοθέατα αυτής εδώ της πολιτείας. Η Τζένυ καλπάζει πάνω στην νύχτα και έχει το επάνω κουμπί μισάνοιχτο.
Στέκει στην βιτρίνα και μετρά τα λόγια του. Τζένυ είμαι ο Μπάτλερ από τον κάτω όροφο, είμαι καθώς πρέπει παιδί, οι δικοί μου διαθέτουν ένα ξυλόσπιτο κάτω στον ποταμό, θέλεις να πάμε, Τζένυ, ξέρεις, μπορώ αν μου το πεις να σε βοηθήσω με τις καταστάσεις του διευθυντή, θέλεις Τζένυ, κάτι από όλα αυτά λοιπόν σου κάνει Τζένυ;
Αυτό το τελευταίο δεν θα το πει. Επειδή μετά θα επιστρέψουν οι χιλιάδες φορές που γυρνά παραπατώντας στην κακόφημη γειτονιά του. Δεν πάνε λίγες μέρες που κάποιος τον χτύπησε. Δεν του ‘κλεψε τίποτε μα έφθανε για να του στοιχίσει δυο μεροκάματα.
Λοιπόν, αυτό ήταν. Είναι καλύτερα να φύγει. Μια άλλη φορά, ναι, σίγουρα, μια άλλη φορά θα είναι κατάλληλα ντυμένος και θα μπει αποφασιστικά μες στην παμπ. Μα θα φορά το καλό του παντελόνι, εκείνο που ακόμη δεν είναι δικό του μα τον περιμένει, φορεμένο σε ένα κούκλο στην γωνιά της τάδε λεωφόρου.
Τζένυ, θα ήθελες μα εκείνη του γυρνά την πλάτη. Κάτι νιώθει για τον Στίβεν, είναι ολοφάνερο. Κάνε Θεέ μου να είναι έτσι. Επειδή τότε θα νιώσει λυτρωμένος, τότε ο Μπάτλερ μπορεί να μεθύσει δίχως αύριο σε όποιο μαγαζί του κάνει κέφι. Πρώτα δυο τρεις μπύρες και έπειτα ποταμούς τζιν, ναι, έτσι πίνουν οι άνδρες στον τόπο του. Και η Τζένυ;
Παραείναι δύσκολο το εγχείρημα λέει μονάχος του καθώς το χάραμα έχει φανεί πάνω από την πόλη. Παραείναι δύσκολο εγχείρημα, να σε πάρει Τζένυ, θα μπορούσες να είσαι πιο εύκολο κορίτσι, με δίχως καμώματα που συνηθίζουν τα κακομαθημένα κοριτσόπουλα.
Οι περαστικοί διαβαίνουν από μέσα του. Και όλοι έχουν να πουν για τον καημένο Μπάτλερ που έζησε κάποτε μια σκληρή και αποτρόπαια χειμωνιάτικη εποχή της αγάπης. Οι περαστικοί λογαριάζουν πως μια μέρα ο Μπάτλερ θα χαθεί από την γειτονιά, φορτίο στο κάρο του κοινωνικού πτωχοκομείου. Και τότε η Τζένυ, τι θα απογίνει εκείνη;
Μα για δες την, πίνει και γελά στην ίδια βιτρίνα εδώ και τόσα χρόνια. Όμως εσύ;
Και ο Μπάτλερ ουρλιάζοντας ονόματα χαμένων ποιητών, παραπατά ανήμπορος, επαναλαμβάνοντας την πιο παράξενη προσευχή αυτού του κόσμου.
Παραείσαι δύσκολο εγχείρημα, να σε πάρει Τζένυ...]
Αυτή είναι η ιστορία του Μπάτλερ. Της τάδε λεωφόρου. Μια πικρή ιστορία που άφησε μια καρικατούρα στην θέση της για να θυμίζει τα πιο κεντρικά σημεία. Δεν είναι κανείς, με την φωνή του Σάμυ Ντέιβις. Για αυτούς που αρνούνται να προσπαθήσουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου