Η νεολαία πια την ποίηση την ακούει, δεν την διαβάζει

Αν η ποίηση στην Ελλάδα σήμερα διατηρείται στη φορμόλη, τότε το Οξφορδιανό ξυλάγγουρο και η αχαΐρευτη μακαρίτισσα είναι τα βάζα. Όσο πάντως και αν το γνωστό υπουργείο και η Ακαδημία πριμοδοτούν με σάλια και σουαρέ τον Βλαβιανό και τη Δημουλά δυσκολεύομαι να φανταστώ έστω και έναν νέο που θα ταυτιστεί μαζί τους, η ποίηση άλλωστε δεν είναι αποστειρωμένοι κλίβανοι και γεροντικές μωροφιλοδοξίες ούτε κενής ουσίας αυνανισμοί.Η ποίηση είναι περιθώριο, πεζοδρόμιο, ανθρώπινα πάθη και ανατροπές.
Αυτό το κενό που κάποτε γέμιζε το λαϊκό τραγούδι έρχεται σήμερα να αναπληρώσει το χιπ χοπ, το low bap και το ραπ. Λεξ, Τζαμάλ, Στιχοιμα, Eversor και πολλοί άλλοι δεν αποτελούν απλά τα παιδιά της διπλανής πόρτας αλλά καθρέφτες ενός πολυδιάστατου ψηφιδωτού που ευδοκιμεί άλλοτε στα τσιμέντα των τερατόμορφων μεγαλουπόλεων και άλλοτε στην βουβή εγκατάλειψη της επαρχίας. Οι στίχοι τους κινηματογραφικά μοτίβα που εναλλάσσονται, δεν βουλιάζουν στην στασιμότητα αλλά καταγράφουν την εξέλιξη, γίνονται μέρος αυτής και κινητήριος μοχλός. «Κι η μηχανή δουλεύει όσο και μεις, γιατί έχει κύκλωμα, ταμπούρα, πόρτες, λόγω τιμής» (Στίχοιμα, Βαγόνι).
Με άλλα λόγια, στην εποχή του Κέντρικ και του Μέσι, όπως αναφέρει και ο πολυφορεμένος στίχος του Λεξ η τέχνη (οποιασδήποτε μορφής) παράγεται από εκείνους που πιάνουν το σφυγμό της και όχι τους άλλους που χώνουν τη μουσούδα τους σε σηψαιμικές αιμορροΐδες προσβλέποντας σε κρατικά και παντός είδους «χάρες» και διακρίσεις…
Θα ρωτήσει κανείς ποιητές γραφιάδες δεν έχουμε; Πως και δεν έχουμε (Ρεούση, Ντέμη Κωνσταντινίδη, Χριστόφορο Τριάντη και πολλούς άλλους), μόνο που το σύστημα διατηρεί την ίδια αναφυλαξία στην αυθεντικότητα τους έτοιμο από την άλλη να αγκαλιάσει τις γνωστές εμμηνοπαυσιακές και ανοργασμικές αγελάδες που πάντα κοσμούσαν το παρενδυτικό παλμαρέ της ιλουστρασιόν κενότητας (ονόματα εδώ δεν θα πούμε οικογένειες δεν θα θίξουμε). Μόνο που η ποίηση ούτε χρωστάει ούτε της χρωστάνε. Άλλωστε ο Μπουκόφσκι, ο Μαγιακόφσκι, ο Γκόρπας, ο Καββαδίας, η Γώγου έπαιζαν τα ρέστα τους χωρίς ποτέ να τα ζητήσουν πίσω…

Σχόλια