(Ένα κείμενο για τον αναγνωρισμένο Έλληνα ποιητή Χ.Β.)
Ο Χαρίλαος Βάλβης είναι ένας καταξιωμένος ποιητής της μικρή μας χώρας. Είναι και διεθνώς αναγνωρισμένος. Και να οι μεταφράσεις των ποιημάτων του, και να οι εκδόσεις των έργων του. Πλήθος. Μέχρι και στον Νέο Κόσμο εκδόθηκε (μέτρο σύγκρισης ασυναγώνιστο ετούτο το κατόρθωμα). Πολλά είναι τα ποιητικά συμπόσια που πρωτοστατεί. Στην Εσπερία ιδιαίτερα, διαδίδει το πνεύμα των μουσών με ζέση (και εκλεκτό οινόπνευμα). Στο ακροατήριο, οι κυρίες της ποίησης (κυρίως αυτές) μεταβάλλονται σε «μαινάδες εκστασιασμένες» για τον ποιητή. Να όμως, που ένας κύριος είπε -κρυφίως και απαξιωτικά- για τον Χαρίλαο, μια ατάκα του Τσέχωφ: βαμμένα μαλλιά, ψεύτικες ιδέες. Βέβαια, τέτοιες απόψεις δεν αφορούν τον μεγάλο ποιητή, είναι υπεράνω επικρίσεων και κρίσεων. Μόνο αυτός έχει το προνόμιο της κριτικής (της λογοτεχνικής, όχι καμιάς γαστριμαργικής σε τηλεκπομπές).
Είναι αλήθεια ότι στις κρίσεις του, δεν εμφορείται από κάποιον μισάνθρωπο μικροαστισμό. Ένας μεγάλος ποιητής δεν φθονεί, καθοδηγεί, αγαπητοί μου φίλοι κι αναγνώστες. Βέβαια, κάποια ψεγάδια εντοπίζονται στη γλώσσα που εκστομίζει ο Χαρίλαος (δημόσια, ψηφιακά και τακτικά). Οι κατηγορίες του, για τις λογοκλοπές που κάνουν δόκιμοι και αδόκιμοι ποιητές, έγιναν αυτεπίστροφες. Δεν παίζεις με τη γλώσσα κύριε Βάλβη, ούτε κατ’ ελάχιστο. Φταίνε οι προσδοκίες και ο φθόνος που κάνουν τους μεγαλοποιητάς : ολίγον τι λανθασμένους κι ολίγον τι λογοκλόπους. Είναι άλλωστε γνωστό τοις πάσι ότι, αν κρίνεις, θα κριθείς. Δεν υπάρχουνε ιερά ταμπού στη χώρα (και την πολιτισμένη οικουμένη).
Ποιος όμως τολμά να τα βάλει με τον Χαρίλαο (Χ.Β. συντομογραφία); Ένας νέος Έλιοτ γεννήθηκε και ανδρώθηκε στο κέντρο της επικράτειάς μας. Και το βιογραφικό της ανόδου, κλασικά πράγματα για το κοινό των προαστίων και για τα παρεπιδημούντα μειράκια (στους εκδοτικούς οίκους και στα λογοτεχνικά δρώμενα). Αστόπαιδο ήταν ο Χαρίλαος (έτσι ισχυρίζεται και δηλώνει). Κύριο χαρακτηριστικό της μαθητικής του πορείας ήταν ότι δεν πέρασε τον σκόπελο των ελληνικών εξετάσεων. Η Εσπερία γέννησε κι ανάθρεψε το σώμα και το πνεύμα του. Του προσέφερε όλα τα καλά : οικονομικά και πνευματικά. Την κατάλληλη στιγμή κατάφερε και βρήκε (με οικογενειακές θυσίες είναι γεγονός) πλουσιοπάροχο εισόδημα για να σπουδάσει (επιστήμη με σίγουρη αποκατάσταση). Μποέμικη ζωή και πλήθος εμπειριών τον περίμεναν στη μοντέρνα και φιλελεύθερη Ευρώπη. Ταιριάζουν κιόλας στον αστό φοιτητή που προφανώς θα δούλευε και θα σπούδαζε (ο μικροαστισμός αποκρύπτεται μπροστά στη νίκη κατά της φτώχειας). Τα κατάφερε πρώτα επαγγελματικά και μετά λογοτεχνικά. Αποδείξεις πολλές. Μέχρι σήμερα έχει στήσει τα καλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά και έχει εκδώσει πονήματα για πάσαν νόσον και πάσαν μαλθακότηταν.
Πλήθος νεόκοπων και παλαιών ποιητών, ζητούν χώρο στον εκδοτικό οίκο του για προβολή και δημοσίευση (και στα περιοδικά που προΐσταται). Είναι η επιβράβευση. Ζητούν τη γνώμη του, εκλιπαρούν για λίγη προσοχή (από σεβασμό και δέος). Να γράψει δυο τρεις αράδες ευνοϊκής κριτικής και έτσι να περάσουν στον παράδεισο των επωνύμων, (αθάνατοι κατά κάποιον τρόπο). Αλλά βράχος ηθικής, ο Χαρίλαος, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Σκληρός για τους ολίγον ωραίους, αντίθετα για τους όμορφους (κι όμορφες), αλλάζει τακτική: κατάταξη στους εκλεκτούς και στους φερέλπιδες. Κάτι σάπιο τρέχει στο βασίλειο της (εγχώριας) ποίησης. Όλα για τις εκκρίσεις δεν γίνονται; Το ‘χει γράψει ο Χαρίλαος στους «λογοκριμένους» στίχους του (δεν κρύβεται τελικά η μεγάλη τέχνη).
Μεγαλουργεί ο νέος Έλιοτ (ω ιερή πατρίδα του Σαιξπήρου, τι φιλοξένησες στο χώμα σου). Αυτό-επικυρώνεται απ’ την όψη και απ’ τη γραφή, απ’ τις (δήθεν) εργασίες (τις ποιητικές διάβολε) και απ’ τις δημόσιες σχέσεις (φέρνουν ποικίλες απόλαβες). Το ποιητικό σύμπαν της έχει κυριευτεί. Δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ τις κριτικές του Χαρίλαου, το μακρύ χέρι της λογοτεχνικής δικαιοσύνης καιροφυλακτεί. Οι ωραίες και οι ωραίοι φαίνεται ότι τού παραχώρησαν πρωτιές (και δεύτερες συλλογές ενίοτε), για να υπάρξει μια κάποια ανέλιξη και αποδοχή. Κάθε αμοιβή είναι ευπρόσδεκτη για τον ποιητή (δολοφονεί τον μικροαστισμό του, με τα κέρδη κάθε είδους).
Όμως, θα ήταν παράλειψη να μην να αναφερθεί και το παράλληλο σύμπαν: τα ποιητικά εργαστήρια του Χαρίλαου. Η πλατωνική του προσωπικότητα έχει να προσφέρει πολλά στους μαθητές και τις μαθήτριες. Προετοιμάζει ταλέντα πάσης φύσεως και βαρύτητας. Εκτός των οβολών, θέλει να διδάσκει, ως ειδήμων, την ωραιότητα τής ποίησης. Εκείνο όμως, για το οποίο τον συζητούν τακτικώς, αφορά τα λογοτεχνικά βραβεία. Αναγνωρίστηκε επιτέλους από το κράτος κι αύριο μπορεί κι από την Ακαδημία Αθηνών, σίγουρα θα φτάσει «στα υψηλά και στα πλούσια». Γι’ αυτό ο Χαρίλαος αρχίζει τα λογύδρια υπέρ των επιτροπών, κρατικών και ακαδημαϊκών. Από κοντά κι άλλοι ευλογημένοι του ποιητικού σιναφιού. Αν βέβαια τύχει και προταθεί κι άλλος «βαλβικός» εκλεκτός, οι έπαινοι εξακοντίζονται στον ουρανό, και αναγνωρίζεται η μεγάλη ικανότητα των επιτρόπων (και η μεγαλοσύνη των δοθέντων βραβείων).
Με αυτά και με άλλα, ο Χαρίλαος κατάφερε να γίνει μεγαλοαστός. Στα σαλόνια της πρωτευούσης κάνει τον Σεφέρη και στη μικροαστική επαρχία τον λογοτεχνικό «θεούλη». Τον ανακήρυξαν δάσκαλο και διδάσκαλο: οι νηπιαγωγοί, οι παντοπώλες, οι ψητοπώλες και τελευταία οι οπωροπώλες (των βιολογικών προϊόντων). Ακόμα και όταν γράφει για τις ονειρώξεις του, οι θαυμάστριες του (κυρίως αυτές) ομολογούν το μέγεθός του (το ποιητικό εννοείται). Αναγνώριση τού «άγαμου θύτη» (η φράση στον ενικό για λόγους οικονομίας). Λοιπόν Χ.Β., μια συμβουλή : περιόρισε τις βαφές και ασχολήσου με τον ξυρό (όπως λέμε επί ξυρού ακμής). Ένα καλοξυρισμένο προφίλ είναι η σωτηρία σου, στον κόσμο των ακαδημαϊκών και των αγγέλων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου