Το παρόν άρθρο δεν υπονοεί πως η Τασούλα της καρδιάς μας και της ρυπαρής φυλλάδας γνώριζε για τη δράση του προφυλακισμένου παιδόφιλου, αναδεικνύει ωστόσο το δούνε και λαβείν των κατά συνθήκη σφογγοκωλάριων με τους ανθρώπους του λογοτεχνικού υποκόσμου σε ένα σύστημα «τσακωνικό χορό» που όζει πορδίλα και δυσωδία απ΄όπου και αν το πιάσεις.
Προφανώς και ως διαπλεκόμενη μετριότητα ο πρωταγωνιστής της ημέρας απολάμβανε μαζί με τις «διακρίσεις» των εγχώριων επιτροπών και τα ανάλογα σαλόνια. Η συνέντευξη του στη γνωστή φυλλάδα αποτελεί μια άκρως διδακτική εμπειρία υπό το πρίσμα των γεγονότων κυρίως διότι πέρα από τη φούσκα των εκδοτικών παραμάγαζων και των παρατρεχάμενων τους αποκαλύπτει και μια άλλη μεγαλύτερη αλήθεια. Την υποκρισία που διέπει, διατρέχει και διατέμνει τη δημόσια εικόνα τους. Για του λόγου το αληθές αντιγράφουμε την παρακάτω αποστροφή:
Ετσι, σιγά σιγά, αρχίζω να ετοιμάζομαι για ύπνο. Με καθαρή συνείδηση πέφτω σαν κούτσουρο, κοιμάμαι πανεύκολα. Βέβαια τις τελευταίες μέρες διάφορες ιδέες συνεχίζουν να με γυροφέρνουν ακόμα και στον ύπνο μου κι αυτό, γι’ αυτή τη φάση της ζωής μου, το θεωρώ καλό.
Το έχουμε ξαναπεί, σε μια ανεστραμμένη κοινωνία του θεάματος με αμφιβόλου ήθους, ποιότητας και μορφώσεως ανθρώπους που καταλαμβάνουν τον λεγόμενο πνευματικό στίβο ένα νέο 1984 οδηγεί σε παραμορφώσεις, διαστρεβλώσεις και παρερμηνείες. Μέχρι τη στιγμή βέβαια που πέφτουν οι μάσκες και η έπαρση δίνει τη θέση της στην αμηχανία…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου