Δεν πέσαμε από τα σύννεφα με την υπόθεση του μαστροπού παιδοβιαστή στον Κολωνό. Οι περισσότεροι άλλωστε, μιας κάποιας ηλικίας και αντίληψης, έχουν αντιληφθεί τις παθογένειες των σύγχρονων κοινωνιών προ πολλού. Είμαστε μια κοινωνία τεράτων; Κατηγορηματικά όχι, όμως είμαστε μια κοινωνία που ευδοκιμούν τα τέρατα, τη δράση των οποίων είχαν προφητεύσει, μεταξύ άλλων, ένας κινηματογραφιστής και ένας συγγραφέας πολύ πριν επαληθευτούν από την πραγματικότητα.
Στο
«Μικρό Ψάρι» ο Γιάννης Οικονομίδης φτιάχνει μια πολυεπίπεδη ταινία όπου ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι εκπορνεύει την ανήλικη κόρη του. Οι «αγοραστές» πρόσωπα ισχυρά, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα στην κοινωνική διαστρωμάτωση πάνω στην οποία δομούνται οι σύγχρονες κοινωνίες. Η μαστροπεία τελείται από τους ίδιους τους συγγενείς με τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν φυσιολογικό και αναπόδραστο. «Πληρώνει καλά, τι να κάνω;». Διερωτάται ο πατέρας σε μια κουβέντα με τον πρωταγωνιστή και πράγματι η σήψη κανονικοποιεί την κτηνωδία.
Από την άλλη στο αριστουργηματικό μυθιστόρημα
Therion, ο Σπύρος Καρυδάκης βουτάει βαθιά στη μελέτη της ανθρώπινης κτηνωδίας με βατήρα μια παράνομη κλινική στην οποία εκπορνεύονται ανήλικα αλλά και αδειάζονται από τα όργανα τους ώστε αυτά να δοθούν σε πλούσιους δότες. Και εδώ ο ισχυρός δεν εκμεταλλεύεται απλά τον αδύνατο αλλά βρίσκει τον ιδανικό λήπτη τον πιο σαδιστικών ενστίκτων του.
Από τον καιρό του Μεσαίωνα, και ακόμα παλιότερα, δεν έχουν αλλάξει πολλά στην εκτόνωση των ενστίκτων, όσο και αν ο Φρόυντ διατεινόταν πως «Πολιτισμός» είναι η χαλιναγώγηση τους. Και η ερώτηση είναι σε πια ακριβώς εποχή ζούμε, την απάντηση μας την έδωσε λίγες μέρες νωρίτερα ο 53χρονός του Κολωνού…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου