Η νέα Βαβέλ είναι υπό κατασκευή, σχεδόν έχει ολοκληρωθεί, μικρές αρχιτεκτονικές και μηχανολογικές λεπτομέρειες προστίθενται καθημερινά. Τα συνεργεία εργάζονται νυχθημερόν. Μνημείο πιο ψηλά και από τις πυραμίδες της Αιγύπτου, πιο ψηλά κι από τις αιωνόβιες οροσειρές του κόσμου. Λες κι απλώνεται σε όλον τον πλανήτη, από τη γη του Πυρός προς βορρά και από τον Ινδικό ωκεανό προς το Μαγκαντάν, στη Σιβηρία. Η νέα Βαβέλ συνταιριάζει –αρμονικά- τα γεωγραφικά ανάγλυφα και τις υδάτινες μάζες.
Ο «Κήπος των Γήινων Ηδονών» του Ιερώνυμου Μπος μοχθεί να εισέλθει στον ναό, να γίνει ένα ομώνυμο και φερώνυμο σύνολο, εντυπώσεων και βιωμάτων. Μια καινοτομία, όπου χωράνε όλοι ή σχεδόν όλοι, για λίγο ή για πολύ. Εικονολατρία και μεγαλείο. Τα σύνορα καταργούνται, οι ονομασίες που διαχωρίζουν και διχάζουν απαγορεύονται. Η Νέα Βαβέλ δεν διχάζει τον ανθρώπινο νου, ούτε το σώμα. Εντός του ναού γίνεται αναπλήρωση δυνάμεων.
Η γη δεν διχάζεται, δεν τέμνεται από παράλληλους και μεσημβρινούς. Τα επίπεδα καταργούνται, στο κέντρο υψώνεται η Νέα Βαβέλ. Λειτουργεί σαν μαγνήτης, ακόμα και για τους εξωγήινους. Ορατότητα διαπλανητική. Οι σιδερένιες μικροκατασκευές ενισχύουν την απόδοση. Οι ταραχές και οι συγκρούσεις σκουριάζουν τα ανθρώπινα υλικά, το οικοδόμημα στηρίζει τις ειρηνοποιές διαδικασίες εφ’ όλου του πλανήτη, διαθέτει πολύ σίδερο. Η ηρεμία και οι αγαθές λεπτομέρειες δίνονται προς ψηλάφηση, άγρα και πώληση. Τα μερίδια εγκολπώνονται και μικραίνουν τις ιστορικές απώλειες. Αλώβητοι εισέρχεστε στο οικοδόμημα. Ο Ησίοδος μιλούσε για χρυσά, ασημένια, χάλκινα και σιδερένια γένη, τώρα με τις παρεμβάσεις της Νέας Βαβέλ τα γένη γίνονται ένα: το σιδερένιο γένος. Σιδερένιοι άνθρωποι. Τα σώματα λειτουργούν και σαν μαγνήτες, μαγνητίζουν τη δύναμη για να ρίχνονται στην αισθησιακή μάχη. Συμπληρωματικά, ο ηδονισμός είναι ο νέος ανθρωπισμός. Το σύνθημα επαναλαμβάνεται και γράφεται σε πολλά σημεία του ναού. Φυσικά, είναι αποτυπωμένες κι άλλες νεωτερικές κοσμοθεωρίες, αλλά εντάσσονται στ’ ανάλογα επίπεδα της κατασκευής.
Η νίκη κατά των φυλετικών διακρίσεων είναι επίσης γεγονός στη Νέα Βαβέλ. Οι αυτοκρατορίες τώρα είναι μία. Ηττήθηκε η γεωγραφία και η ταξική απάτη. Οι αριθμοί είναι οι νικητές, οι καλοί αριθμοί για να γίνει σαφές στο κοινό. Αριθμοί παρατεταμένης ευτυχίας. Μπουκώνουν ευτυχία στη Βαβέλ. Αιώνες κι αιώνες αναλώθηκε πολύ μίσος στην οικουμένη, μέσα στον ναό ακυρώνεται και εξαφανίζεται. Αναζωογόνηση κυρίαρχων ενστίκτων, που οδηγούν στην ευτυχία. Τα ένστικτα δεν θάβονται, ανανεώνονται, αναπληρώνονται, φορτώνονται με νέα μάτια. Οφθαλμοί για ενίσχυση και αποπεράτωση των αισθήσεων, πανηγύρι ευλογίας και περηφάνιας. Η ανθρωπότητα είναι περήφανη γι’ αυτά κατορθώματα. Σημεία στα σώματα, άξια να φέρουν ιάματα και να εκτελούν νιρβάνες. Τα ψηφιακά κλειδιά εισόδου στον ναό οδηγούν στην πρόοδο. Η πρόθεση –συν, είναι το σημείο αναφοράς της Νέας Βαβέλ, συλλογικότητα, συμμετοχή, συμμόρφωση, συλλήβδην, συλλαλητήριο, με την έννοια της κοινής λαλιάς, κι όχι της παλιάς βαβελοποίησης. Και μετά το επίθετο νέος σαν συνοδευτικό των ουσιαστικών : νέος άνθρωπος, νέα σκέψη, νέα στοχοθεσία και πάντα με την προσφορά στις κυρίαρχες αισθήσεις.
Η επιστήμη βοηθάει τη σάρκα. Γιατί δεν γίνεται τίποτα άλλο επί των δομών του ναού, των εξωστών, των αετωμάτων, των διαζωμάτων, των κερκίδων, των καθισμάτων και των γηπέδων, όλα έχουν αρμονικά τοποθετηθεί για άγρα απολαύσεων, για άγρα αιωνιότητας, για άγρα απολαβών.
Ο Πέτερ Μπρέγκελ ο πρεσβύτερος, θα ήταν περήφανος για ένα τέτοιο κατασκεύασμα, δεν θα μπορούσε όμως να το αποδώσει ζωγραφικά, είναι ανίκητο και αξεπέραστο, ακόμη και από τον χρωστήρα. Τρομακτικό και τρομερό.
Ο γενικός προορισμός του οικοδομήματος είναι ορατός κι αντιληπτός τοις πάσι: η σωτηρία. Η Νέα Βαβέλ υποδέχεται τα πλήθη των ανθρώπων και των ζώων ή οτιδήποτε λογίζεται ως ζώο (κατοικίδιο, άγριο, σταβλισμένο, αιχμαλωτισμένο, διασωληνομένο) για να τα σώσει, να τα καταστήσει κατά κάποιον τρόπο αθάνατα. Η αγία κιβωτός του Νώε. Η σωτηρία φαίνεται σαν να είναι δωρεάν για τα έμβια όντα. Βέβαια το αντίτιμο υπάρχει, αλλά δεν είναι ακριβώς καθορισμένο.
Χρειάζεται ένας ναός υπερανθρώπινων διαστάσεων (και τοξευμάτων προς τον ουρανό και πάνω απ’ αυτόν), για να επιβιώσει πολιτισμικά και σαρκικά το ανθρώπινο είδος και μάλιστα–ολοκληρωμένα- ευτυχισμένο με τα επιτεύγματά του. Η σωτηριολογική προσφορά στον άνθρωπο, πνευματική και υλική (κατά μόνας ή σε πληθυντικό αριθμό), είναι ο χαρτογραφημένος ανθρωπισμός. Η ευρυθμία επετεύχθη: η Νέα Βαβέλ, εγκρίθηκε κι από τον παγκόσμιο καταστατικό χάρτη των εθνών, των κρατών και των λαών. Ενότητα κι αγώνας. Έμβια όντα ενωθείτε για τη σωτηρία σας.
Και τι γίνεται ακριβώς στη Νέα Βαβέλ που αφορά ειδικά τον άνθρωπο, τα πλήθη, τους λαούς και τα έθνη; Το πρώτιστο: η ικανοποίηση των αισθήσεων και το (θετικό) επακόλουθο η καθαρότητα των σκέψεων. Μέγιστες επιτυχίες. Γενικές διακοπές ξεκούρασης και ανατροφοδότησης για την ανθρωπότητα. Δίδονται δώρα και δωράκια (παρήχηση του δ, για έμφαση περί της δωροθεσίας). Ας δούμε τις μικρές λεπτομέρειες του μνημείου, που κάνουν τη μεγάλη διαφορά και οδηγούν στη σωτηρία.
Καταρχήν, δεν υφίστανται λοιμοί, λιμοί, καταποντισμοί, σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες, κλιματικές αλλαγές και κλιματικά φαινόμενα που τυραννούν την ανθρωπότητα. Και το σημαντικότερο: τέλος οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις. Οι εμβολιασμοί στο πρώτο επίπεδο της νέας Βαβέλ προλαμβάνουν και θεραπεύουν όλα τ’ αρνητικά του κόσμου. Επιχείρηση ελευθερία, εντός του αρχιτεκτονήματος και η οποία διαρκεί για μεγάλο διάστημα. Τα εμβόλια της ειρήνης, όπως λέγονται, είναι για όλους τους επισκέπτες και για όλους τους ενοικούντες. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: δεν έχουν παρενέργειες. Ομαλότητα και υγεία. Έτσι μπορείς να συνεχίζεις την περιήγηση και την παραμονή στη Νέα Βαβέλ και να ετοιμάζεσαι για περισσότερη ευτυχία.
Η χαρούμενη ατμόσφαιρα των εμβολιασμών συνεχίζεται με άλλες προσφορές εντός του ναού: εκπλήρωση των επιθυμιών και αυτοματοποιημένες επιτυχίες επί των ελεύθερων (και δωρεάν) αποχωρητηρίων. Τα αποχωρητήρια εναρμονίζονται με τις ανάγκες και δεν υφίστανται διακρίσεις (ευτυχώς). Η ενότητα πάει καλά. Όλες οι καταλήξεις – τήρια, έχουν τη δυναμική τους. Σαν να λέμε ότι βοηθούν ή εξελίσσουν τις άμυνες απέναντι στην αποσάθρωση και το σάπισμα των οργάνων, εσωτερικών και εξωτερικών. Κρατητήρια, αποτεφρωτήρια, πρατήρια, δημοπρατήρια, αναχωρητήρια, παραχωρητήρια, αγγελτήρια (εδώ προτιμώνται των θετικών ειδήσεων, κι όχι των θανατηφόρων), βασανιστήρια (αναφορά σε άλλες μακρινές εποχές, που δεν θα ξανάρθουν στον παρόντα χρόνο), φροντιστήρια, διαβατήρια (αστρολογικά διαβατήρια), χρηματιστήρια (για κάθε υλικό, αναζωογονητικό και αντιπολεμικό, κατά κάποιον τρόπο για εξέλιξη και ευωχία). Κανονική στρατολόγηση πίσω από τις ωραίες καταλήξεις, των ουδέτερων ουσιαστικών. Η ποικιλία και η διαμόρφωση (η γλωσσική) ευνοεί και την αρχιτεκτονική. Όλα εντάσσονται στη Νέα Βαβέλ, με αριθμούς και πρωτόκολλα. Δεν πρέπει να ξεφεύγει το οργανωτικό κομμάτι. Η αποφυγή τού σαπίσματος είναι η υπόθεση. Και το νέο μάθημα του πολιτισμού: η εναπόθεση νέων τεχνικών ανύψωσης σε κοινή θέα. Προλαμβάνουν κι ακυρώνουν κάθε ψήγμα στοιχειώδους ευσπλαχνίας, που ίσως δημιουργούνταν σε κάποιον για κάποιον άλλον (εκτός του ναού). Συγκέντρωση οπών και απολήξεων. Η Νέα Βαβέλ αποδιώχνει τις απαγορεύσεις και τις κατηγοριοποιήσεις. Τα απορρίμματα καλούνται και πάλι τροφή αιωνίου ζωής. Μπολιάζονται στα αποτεφρωτήρια και επανέρχονται να θρέψουν σώματα και κοιλιές. Κανονική παρέλαση δυνάμεων. Το παρόν είναι και μέλλον. Αναγραφή και ταχύτητα. Μην ξεχνάτε, ανοίγονται και οπές. Κάθε ευχαρίστηση δεν αναλύεται, δίνεται απλά, εντός, εκτός και επί τα αυτά.
Στις κατασκευασθείσες κόγχες, σαν θυρίδες τραπεζών και σαν υποδοχείς βρεφών, δίνεται υπερπροσφορά δισκίων και άλλων ψυχοτρόπων εικόνων και τροφών. Γεύματα για την κατάπνιξη της πείνας, της ψυχικής και μετά της σωματικής (για τους ενοικούντες και επισκεπτόμενους την Βαβέλ, είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός, επιβάλλεται από τους αρχιτέκτονες ο λογιστικός υπολογισμός) τα μεγάφωνα σε κάθε διάζωμα ή σε κάθε ειδώλιο, (υπάρχουν και τέτοια, πλήθος σε όλους τους ορόφους) ανακοινώνουν στεντόρεια (χαμηλόφωνα, κάποιες ώρες της νύχτας): δεν θα πεθάνετε ποτέ ή άλλες φορές δεν θα πεθάνετε, σκέτα χωρίς το επίρρημα ποτέ, για την αποφυγή συντακτικών και εκφραστικών λαθών. Μετράνε και αυτά στον απολογισμό και τον σχεδιασμό της νέας ζωής.
Ποικίλοι παραχωρητές, ιατροί και ιατρικό προσωπικό (επί πληρωμή ή εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, υπάρχουν και τέτοιοι, η πλέρια και παγκόσμια δημοκρατία χρηματοδοτεί όλα αυτά τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα και τη μεγάλη ναοδομία) θα ανοίγουνε οπές (κοινώς και επιστημονικώς: ανοίγματα ηδονής), θα στηρίζουν με σίδερα ή οστέινα εργαλεία τα γεννητικά όργανα (πολιτικά ορθή η ορολογία, προβλέπεται από τη λογοτεχνική γραφή) ή θα δημιουργούν καινούργια, για όλες τις ηλικίες, κυρίως για να μη χαθεί η μαγεία των διακοπών και οι ώρες της ραστώνης, μετά την κοπιώδη και τίμια εργασία. Εργασίες και προσευχές πάνε μαζί στη Βαβέλ, ο συνδυασμός τους, είναι που συνέχει τον κόσμο. Δεν γίνεται οτιδήποτε χωρίς τη μεταφυσική και την εργασία. Αιώνες κι αιώνες οι σοφοί και ισχυροί της ανθρωπότητας μοχθούν να εντάξουν και την ηδονή στην απόλυτη ένωση. Η σάρκα θα ανανεώνεται και θα κοστολογείται, κάπως σαν τον υπολογισμό του Σάιλοκ. Σαπισμένα σωθικά θα απορρίπτονται ή θα αντικαθίστανται. Ο στόχος είναι ο ηδονισμός, ο νέος ανθρωπισμός. Αυτός ακριβώς είναι ο εμφανής τίτλος της κατασκευής. Οργάνωση, συμμετοχή, πληρωμή (ασαφώς καθορισμένη).
Και όλο προχωράνε οι κατασκευές προς τα πάνω. Εξέδρες, αετώματα, θεάσεις και θέσεις, εκατομμύρια οι εισερχόμενοι, οι εκλεκτοί. Ο καθένας είναι εκλεκτός επισκέπτης στη Νέα Βαβέλ, φτάνει να συνδέει τα κόκαλα και τη σάρκα του κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να γίνουν (από τους ιατρούς ή τους μάγους), όλες οι παρεμβάσεις περί αθανασίας και παρατεταμένης ηδονής. Οι γλώσσες είναι νεκρές. Οι προσευχές γίνονται με νοήματα ή χορευτικά κόλπα. Μαθαίνεται εύκολα η νέα γραμματική. Τα σώματα γνωρίζουν από δράσεις, και στις δράσεις υπακούουν και λειτουργούν, ανάλογα και σύμφωνα με τη φύση των πραγμάτων και των νέων ιδεών, θα προσέθετα. Οι ορέξεις δεν τιμωρούνται, επιβραβεύονται, γι’ αυτό οι στρίγκλες και οι ποινές, γι’ αυτό οι επιβραβεύσεις και οι αναβάσεις, γι’ αυτό η ελευθερία στα αποτεφρωτήρια και οι προγραμματισμένες εκκενώσεις στ’ αποχωρητήρια. Η περιβολή των διεργασιών γίνεται, όπως τονίστηκε και με τον μανδύα, σαν ολόγραμμα της μεταφυσικής, Η ολογραμματική αχλή τυλίγει τις ορέξεις : φάγετε, πίνετε, ευφραίνεστε. Βαβελικό δόγμα (Κεφ.1, παράγραφος 2η, ο ψαλμός μένει να διευκρινιστεί ποιος είναι).
Οι εξέδρες σε ταξιδεύουν ψηλά και ψηλότερα. Οι αναβάσεις μοιάζουν με χοροεσπερίδες, όπου τα σώματα λικνίζονται, εκτελώντας σαλωμικές πιρουέτες, και υπάρχουν επίσης τ’ ανταποδοτικά τέλη. Τα μικρά κι ανύπαρκτα ταλέντα τ’ αναπληρώνουν τα χρήματα, τα κρυπτονομίσματα και ό,τι άλλο ορίζεται ως αξία πληρωμής, τα σώματα ας πούμε (από παλιά είναι μέτρο υπεραξίας και δουλοφροσύνης). Τα ψηφιακά συμβόλαια υπογράφονται κατά την είσοδο και την έξοδο, απλή διαδικασία. Καθορίστηκαν τα συμβόλαια περί των πληρωμών. Ο καθένας παίρνει τον κωδικό του, ένα αυτόματο τατουάζ και απολαμβάνει τις ευεργεσίες στη Νέα Βαβέλ.
Η προσωπική αξία επί του ναού τελειούται, μαθήματα αθανασίας, άνευ πληρωμής δεν υφίστανται. Εδώ γίνονται όλα (ή τα περισσότερα), όπως πρέπει και όχι όπως θέλει η τύχη ή η ασθενική βούληση. Έξω από την Γενική Βούληση όλα είναι νεκρωμένα, δεν χρειάζονται γραμματική και λέξεις, μόνο σιδερένια σώματα και σιδερένιες επιθυμίες, τελειοποιημένες εντός του ναού. Για τους μη έχοντες μεγάλα ταλέντα και ισχυρές επιθυμίες, υπάρχουν τα ολογράμματα, τα ολογραφήματα, η συμμέτοχή στο όλον της παγκοσμιότητας. Η θέση του Διαφωτισμού για την Γενική Βούληση (ο φιλόσοφος Ζαν Ζακ Ρουσσώ τη διατύπωσε), επανέρχεται και φωτίζει τα τεκταινόμενα και τις διεργασίες. Υποταγή και ειρήνη. Η Γενική Βούληση οδηγείται στην τελείωση και τη μεταρσίωση, δεν είναι πια διδακτικό αντικείμενο στα σχολικά κι ακαδημαϊκά έδρανα, αλλά αντικειμενοποιημένη πραγματικότητα. Η Νέα Βαβέλ είναι το σιδερένιο έδαφος, όπου οι θυσίες φτάνουν στον προορισμό τους, και το ανθρώπινο κοπάδι καθορίζει την ευτυχία του και το πολίτευμά του. Οι εξαιρούμενοι του διαφωτιστικού οικοδομήματος εγκαθίστανται σε πλαίσια απαξίωσης και ανηδονής, αυστηρά και τιμωρητικά.
Τις γριές υπάρξεις και τις μωρές ηγερίες, που δεν γίνεται να σωθούν, τις χλευάζουν κατά το δοκούν και σε ειδικές αίθουσες. Ξεσπάσματα χαράς και κρυφού μίσους. Επιλεγμένη απανθρωπιά, για μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ο τελικός σκοπός των σχεδιασμών και των μαζεμένων επικήδειων. Το κολοσσιαίο από την αρχή και με διαχρονικό σχεδιασμό, για διατήρηση στην αιωνιότητα, χωρίς υγρά θεάματα και αιμάτινες παραστάσεις. Οι πληρωμές στην αθανασία δεν χάνουν την αίγλη τους, τελειοποιούνται και προωθούνται στις σωστές αναλογίες κι ανάλογα τα υβρεολόγια (τα γραπτά και τα προφορικά).
Η προβολή για συνέχιση κρίνεται απολύτως αναγκαία. Γιατί ο ναός, τούς χωράει όλους (ο διαχωρισμός απαγορεύεται, είναι τεχνητός και αντίκειται στη φύση της αφθαρσίας). Οι εισερχόμενοι γίνονται αυτό που ήθελαν ενώνονται σαν ανθρωπότητα και ελευθερώνονται σαν προσωπικότητες. Μπορούν να ανοίξουν οπές παντού, φυσικές κι αφύσικες (τεχνητές ήθελα να πω). Καταργήθηκαν οι απολήξεις, ενεργοποιούνται με ψηφιακούς χρονοδιακόπτες και μόνο στ’ αποχωρητήρια ή στα κρατητήρια (αυτό είναι υπαινιγμός για τους καταδικασμένους μελλοθανάτους, ακούσιους αρνητές του ναού).
Γι’ αυτούς δεν υπάρχει μέριμνα, δεν δικαιούνται τις μικρές δόσεις αθανασίας. Οι στρίγκλες βοηθοί (κάτι σαν υπεύθυνες για την επίδοση ποινών και αστρολογικών προβλέψεων, ως σαιξπηρικοί υποβολείς στις καθημερινές επισκέψεις) έδωσαν άλλες εντολές ή μάλλον άλλες προβλέψεις. Ο λόγος περί αέναης προστυχιάς. Η ανεβαστική και οικοδομική προώθηση συνεχίζεται.
