Ο τίτλος θα μπορούσε να είχε μπόλικες παραλλαγές, καθώς η βρωμιά στο χώρο του βιβλίου είναι δεδομένη. Ωστόσο το σημερινό editorial δεν απυθύνεται στους γνώστες που λίγο ή πολύ γνωρίζουν το σηπτικό βόθρο με τον οποίο έχουν να κάνουν αλλά σε νέους συγγραφείς και μεταφραστές που μπαίνουν στο στίβο με την ψευδαίσθηση της αγνότητας που προσδίδει η αγιότητα των "γραμμάτων"...
Φυσικά όση σχέση έχουν οι εκδότες με τα γράμματα άλλη τόση έχει ένας πολιτικός με την εντιμότητα. Και μιας και μιλήσαμε για εντιμότητα ας τονίσουμε εδώ πως το σύνολο των εκδοτών κινείται στις παρυφές του ποινικού κώδικα. Φέσια, αρνήσεις καταβολής δεδουλευμένων και φυσικά συμβόλαια κουρελόχαρτα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο εκδότης βλέπει τον συγγραφέα σαν σκουπίδι και τον μεταφραστή σαν είλωτα ενώ παροιμιώδης είναι η αλητεία μερικών που δεν κρατάν ούτε τα προσχήματα.
Ασφαλώς από το χωρό δεν μπορούν να λείπουν τα γνωστά ΑΡΔ, οι κατά συνθήκη κριτικοί, οι βυσματούχοι με τα "λογοτεχνικά περιοδικά" που ουσιαστικά φτιάχνουν το κλίμα σπρώχνοντας τα εκάστοτε ατάλαντα γιουσουφάκια τους είτε μιλάμε για βραβεία είτε για άλλου είδους διακρίσεις, ακόμα και η διαπλοκή των μεταφράσεων στο εξωτερικό έχει αγγίξει τέτοια επίπεδα ώστε το ελληνικό βιβλίο να ξεφτιλίζεται διεθνώς με αυτά που προωθούνται τη στιγμή που διαθέτουμε συγγραφείς πραγματικά κοσμήματα.
Δεν είναι δε υπερβολλή να πούμε πως ο χώρος του βιβλίου είναι ο πιο βρώμικος στον τομέα της τέχνης, διοτί ναι μεν υπάρχουν οι διεστραμμένοι στο χώρο του θεάτρου ή τα βύσματα στον κινηματογράφο που μασαμπουκώνουν τις επιδοτήσεις των κοπριτών του Κέντρου ωστόσο η παντελής έλλειψη αξιοκρατίας (λόγω μικρής πίτας και αντιδημοφιλίας του αντικειμένου) δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Εν κατακλείδι η εποχή δεν είναι απλά δύσκολη για πρίγκιπες, αλλά σχεδόν εχθρική...
