δρόμοι που κυλούν
και χάνονται
και η ζωή
το όχημα
και το καύσιμο
μνήμες καλά κρυμμένες
σχεδόν αόρατες
ανεπηρέαστες (οι περισσότερες)
με γυμνό μάτι
γυαλιά μυωπικά
της ψυχής έργο.
δρόμοι που κυλούν
σαν τις σκάλες
εμπορικού κέντρου
όχημα και καύσιμο και πνοή
την ώρα που δεκάδες
ψυχές καθημερινά
τις ποδοπατούν
οικογένειες χαρούμενες
με ανυποψίαστα παιδιά
φορτωμένες σακούλες στιγμές
όνειρα
φιλοδοξίες
θραύουν κι εξατμίζονται
και γίνονται γιορτές
Χριστούγεννα
επέτειοι
διαζύγια
μάταιες επανεκκινήσεις
κύκλος καλά αποστειρωμένος
με δεμένα μάτια
βουλωμένο στόμα.
μοναδικό τους κάλυπτρο
κάποιο είδος καμουφλάζ
της ασχήμιας που αφήνει η κενότητα
μάσκες FFP2/KN95
σε πανδαισία χρωμάτων
μεγεθών
διαλέγεις και παίρνεις.
δρόμοι που εξακολουθούν να κυλούν
τρέχουν και στάζουν
ιδρώτα
σε κορμιά επηρμένα
δάκρυα ψιχάλες
ευκαιρίες χαμένες
και σε ελεύθερη πτώση.
ίσα που αγγίζουν και
χάνονται
σε δεξαμενές
μοιάζουν
σα ροές μεταναστών
και
απομένουν τα καύσιμα
για να συνεχίσουν οι δρόμοι
οι σκάλες
οι οικογένειες
οι σακούλες
και τα κορμιά
να κυλούν
εξακολουθώντας να κολυμπούν
σε φιλοδοξίες
τόσο κοινότοπες
ξεπερασμένες
σπαταλημένες.
συνεχίζουμε…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου