3
«Ηλίας Κασιδόκωστας, η αλλιώς «ο γόης», πιστό πουλέν του «Αρχηγού» και μακρινός συγγενής του, έφτασε στον κολοφώνα της δόξας του όταν γρονθοκόπησε «στον αέρα» πρωινής εκπομπής γνωστή βουλευτή του ΚΚΕ. Ποινή φυλάκισης οχτώ έτη. Ηλίας Παναγιώτου, ή αλλιώς «το τούβλο», αμόρφωτος και τραμπούκος, αποτελεί ένα από τα παλιότερα μέλη της οργάνωσης, είχε λάβει μέρος στα επεισόδια της Ευέλπιδών αλλά την έβγαλε καθαρή αφού η οργάνωση άδειασε τον τότε υπαρχηγό της «Προκρούστη» δίνοντας τον στεγνά στις αρχές, ποινή φυλάκισης δέκα έτη. Νίκος Σχοινάς, η αλλιώς «Ο Χίμλερ», ο θεωρητικός υπαρχηγός τους, υμνητής του Χίτλερ. Πρέπει να κοιμάται με το «Ο Αγών μου» στο προσκεφάλι του, το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι έχει και παιδιά, ποινή φυλάκισης έξι μήνες με τριετή αναστολή. Και φτάνουμε στον Αρχηγό, Νίκος Σκουρολιάκος, ο επονομαζόμενος και «Χοντρός».
»Κάνει την εμφάνιση του τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, εμπλέκεται σε προπηλακισμούς, ξυλοδαρμούς και βομβιστικές ενέργειες. Περιέργως μετά τη σύλληψη του δεν θα εξαγοράσει την πλούσια δράση του με μια πολυετή κάθειρξη αλλά με ρουφιανιλίκια στην κρατική ασφάλεια, αφήνεται ελεύθερος ώστε να καρφώνει το κάθε εν δυνάμει εξτρεμιστικό στοιχείο αλλά και να κάνει τις βρομοδουλειές που ένα ευνομούμενο κράτος οφείλει να αποφεύγει. Στα πλαίσια αυτά ιδρύει τη «Χρυσή Ρούνα», το γνωστό περιθωριακό έκτρωμα που κινείται στις παρυφές της νομιμότητας.
» Τα πρώτα άγρια χρόνια της μεταπολίτευσης, αποτελεί το ιδανικό αντίβαρο στις δράσεις των αριστεριστών, με την έλευση της ανάπτυξης ατονεί μέχρι που φτάνουμε στην μεγάλη κρίση, ο κόσμος θολωμένος από απόγνωση και ορφανός από το σοσιαλισμό που τόσα χρόνια τον κανάκευε και τον τάιζε βρίσκει παρηγοριά στα στιβαρά αγκυλωτά μπράτσα της, τα ποσοστά της έφτασαν μέχρι και το δέκα τοις εκατό πριν η δολοφονία του Μίσσα αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση που θα οδηγήσει στην, ομολογουμένως ετεροχρονισμένη, πτώση της πέντε χρόνια αργότερα. Όλα αυτά φυσικά τα γνωρίζετε, όφειλα όμως να προβώ σε μια μικρή ανακεφαλαίωση υπό το πρίσμα των νέων εξελίξεων. Κύριε Βλάχο, ο Διοικητής σας με πληροφόρησε ότι σας έχει αναθέσει την υπόθεση, ακούω τα πρώτα συμπεράσματα σας…»
Ο Κωνσταντίνος Αναγνώστου δεν προσεγγίζει στο ελάχιστο το στερεότυπο του μονολιθικού κυπατζή, με σπουδές στην Αγγλία και διδακτορικό στη Βοστόνη αποτελεί ό,τι λαμπρότερο έχει να επιδείξει η νέα φουρνιά της εθνικής μας υπηρεσίας πληροφοριών, ποιος είπε ότι τα καλύτερα μυαλά καίγονται στην Ελλάδα; Ρίχνω μια τηλεσκοπική ματιά στο πάνελ και καθαρίζω το λαιμό μου για να μιλήσω με τη μέγιστη δυνατή επισημότητα.
«Στις 27 Μαρτίου, δύο μέρες νωρίτερα δηλαδή, δολοφονείται το περιφερειακό μέλος της Χρυσής Ρούνας Σταύρος Δωματάς, άνθρωπος περιθωριακός με βαρύ ποινικό μητρώο, μόλις χτες έχουμε και δεύτερη δολοφονία, το θύμα ονομάζεται Άρης Ζβήγκος και διατηρεί επίσης διασυνδέσεις με την οργάνωση ενώ το προφίλ του εξετάζεται ήδη από την υπηρεσία. Αυτό που πιστεύω είναι ότι οι δύο φόνοι έχουν άμεση σχέση με τη νεοναζιστική συμμορία. Δεν είμαι σίγουρος αν σε αυτές εμπλέκονται τα έγκλειστα ηγετικά στελέχη της, με προβληματίζει ωστόσο ένα περιστατικό που συγκράτησα από τη μαρτυρία της συντρόφου του πρώτου»
«Τι ακριβώς κύριε Βλάχο;»
«Ο Δωματάς είχε καλύψει τον Κασιδώκοστα σε μια υπόθεση σοβαρού τραυματισμού μετανάστη στο παλαιό Εφετείο αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι, μπορεί και τίποτα, προς το παρόν είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα»
«Έχει καλώς. Κύριοι, νομίζω ότι δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, μπορείτε να επιστρέψετε στα καθήκοντα σας. Εσάς κύριε Βλάχο , θα ήθελα να σας δω κατ΄ιδίαν στο γραφείο μου»
Κατεβαίνουμε στο δεύτερο όροφο του κτηρίου της Κατεχάκη και κατευθυνόμαστε προς το τέλος του διαδρόμου, το γραφείο του Αναγνώστου είναι λιτά διακοσμημένο και λειτουργικό, βολεύεται στην εργονομική καρέκλα του και μου νεύει να κάτσω στη μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα αντίκρυ του, μας χωρίζει ένα γραφείο με γυάλινη επιφάνεια πάνω στην οποία είναι στερεωμένη η οθόνη του υπολογιστή του και η κορνιζαρισμένη φωτογραφία μιας μαύρης καλλονής η οποία υποθέτω πως είναι η σύντροφος του, έχει κάθε λόγο να σιχαίνεται τα αποβράσματα της «Χρυσής Ρούνας», κάτι που φροντίζει να μου ξεκαθαρίσει από τις πρώτες του κουβέντες.
«Γνωρίζετε τι είπε κάποτε ο σπουδαίος Μπέρτολτ Μπρέχτ αναφερόμενος στην ήττα του Ναζισμού; Ακόμα και αν το μπάσταρδο ψόφησε, η σκύλα έχει ακόμα κάβλες. Και δυστυχώς η σκύλα βρίσκεται παντού, στα σώματα ασφαλείας, τον στρατό, την ίδια την κοινωνία. Μπορεί τα μέλη της Χρυσής Ρούνας να έχουν επιστρέψει στο περιθώριο ή πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν ψάχνουν την κατάλληλη ευκαιρία για να ανακαταλάβουν το προσκήνιο, η διαίσθηση μου είναι ότι για να το κάνουν οφείλουν να κρατήσουν θαμμένο ένα μυστικό που ίσως τα θύματα να γνώριζαν»
«Μπορεί να πάει ο νους σας κάπου;»
«Προς το παρόν όχι, έστω και αν ζήτησα από τους προκατόχους μου να μου διαβιβάσουν τους φακέλους σχετικά με το ζήτημα, δεν κατάφερα να βρω άκρη, υποθέτω πως πρόκειται για κάτι που γνωρίζει μόνο ο σκληρός πυρήνας τους»
«Αν όμως το γνωρίζει μόνο ο σκληρός πυρήνας, πως δικαιολογείτε το γεγονός ότι τα δύο θύματα ήταν περιφερειακά και χαμηλόβαθμα μέλη»
«Ακριβώς για αυτό που μόλις είπατε, γιατί δεν ανήκαν στο κλειστό κλαμπ της ιεραρχίας. Πιθανώς, κάτω από συνθήκες που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, το μυστικό να διέρρευσε κι έτσι κάποιοι αποφάσισαν να φιμώσουν το στόμα εκείνων που το έμαθαν»
Κοιτάω από το παράθυρο την Αθήνα να απλώνεται ακανόνιστα κατεβαίνοντας από τα Τουρκοβούνια, η ίδια ασχήμια με συντροφεύει κάθε φορά που στρέφω το βλέμμα μου έξω, στριφογυρίζω το τσιγάρο στα δάχτυλα μου χωρίς να το ανάψω. Σηκώνομαι και ευχαριστώ τον Αναγνώστου για την εποικοδομητική μας κουβέντα, είμαι ωστόσο βέβαιος ότι δεν θα είναι η τελευταία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου