Stiu στα ρουμάνικα σημαίνει ξέρω. «Ξέρω» στην κομουνιστική Ρουμανία του Τσαουσέσκου ήταν η πρώτη λέξη του καταδότη. Τι γίνεται όμως όταν ο καταδότης είναι και η γυναίκα της ζωής σου;
Στο εξαιρετικό ομώνυμο βιβλίο του ο Θόδωρος Φέστας απλώνει με μαεστρία την αφηγηματική του βεντάλια ξεκινώντας από τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» της βαλκανικής χώρας και φτάνοντας μέχρι την Ελλάδα των 90’s, της χρηματιστηριακής φούσκας και του ξεθωριασμένου ονείρου. Παράλληλα ακτινογραφεί τη σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων που διαμόρφωσαν την μεταπολεμική Ευρώπη μέσα από τα μάτια και τη ζωή του κεντρικού του ήρωα.
Η ιστορία ακολουθεί τον φέρελπι νέο Πάυλο Σαρηγιάννη που μεταναστεύει στη Ρουμανία για να σπουδάσει την περίοδο που ένα μεγαλοπήβολο πρόγραμμα αποπληρωμής του χρέους προς το ΔΝΤ οδηγεί το λαό της σε όλο και περισσότερες στερήσεις, σχηματίζοντας μια «αντιστασιακή» ομάδα μαζί με άλλους δύο Έλληνες μπαίνει στο μάτι των αρχών με αποτέλεσμα την απέλαση του, καθοριστική σε αυτό η μαρτυρία της συντρόφου του και μοναδικής γυναίκας που ως τότε αγάπησε η οποία χωρίς να έχει άλλη επιλογή δουλεύει και ως πληροφοριοδότης.
Η επανοδός του ωστόσο στην Ελλάδα θα τον οδηγήσει σε μια λαμπρή καριέρα εκμεταλλευόμενος τις περγαμηνές του «Ελληνικού Ονείρου» που συμπίπτει με την περίοδο των παχιών αγελάδων, του χρηματιστηρίου, του αλόγιστου πλουτισμού, της ανόδου των περιοδικών «ποικίλης ύλης» που υπαγορεύουν μια ζωή χαρισάμενη με ημερομηνία λήξης όπως θα αποδείξει η επακόλουθη χρεοκοπία όχι μόνο της χώρας αλλά και του ίδιου.
Αν και χρησιμοποιώντας μια ιστορία προβλέψιμη και κλισέ ο Φέστας δημιουργεί μια νουβέλα που πραγματεύεται τον ανολοκλήρωτο έρωτα, την προδοσία, τη ματαίωση αλλά και την αυτοκριτική που οδηγεί στην αναγέννηση του ανθρώπου μέσα από τις στάχτες του. Σε έναν κύκλο που δεν κλείνει ποτέ είτε αφορά χώρες, συστήματα αλλά κυρίως έρωτες…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου