Συγγραφείς ραμολιμέντα

Στο Καρτέλ κατά καιρούς έχουμε ασχοληθεί με ghost writers, με συγγραφείς κονφερασιέ, συγγραφείς μαζορέτες αλλά και πολλές άλλες υποκατηγορίες, το εγχώριο λογοτεχνικό τσίρκο ωστόσο δεν μας απογοητεύει ποτέ με τα εξωτικά αλλά και υπό εξαφάνιση είδη που διασκεδάζουν το φιλοθεάμον κοινό. Οι συγγραφείς ραμολιμέντα λοιπόν αποτελούν μια κατηγορία από μόνοι τους. Προσοχή, εδώ δεν έχουμε διάθεση να κράξουμε καθώς για τους συγκεκριμένους τρέφουμε μια αμέριστη συμπάθεια, μας βγάζουν εν ολίγοις την αθωότητα του δεκαπεντάχρονου κάγκουρα που βγαίνει με την κομμένη εξάτμιση και τη σκουλαρίκα παγανιά για να πουλήσει ποζεριά.

Όταν μιλάμε για ραμολιμέντα βέβαια εστιάζουμε στη δημόσια εικόνα που μετά κόπων και βασάνων χτίζουν μέσα από συνεντεύξεις σε βαθυστόχαστα λογοτεχνικά σάιτ (Bovary κ.τ.λ), τις βαρύγδουπές μπαλαφάρες που αρέσκονται να πετάνε την εν γένει παρουσία τους στα σότσιαλ μίντια και πολλά άλλα. Ο εικονιζόμενος Δημήτρης Σωτάκης για παράδειγμα που κάποτε είχε και συγκρότημα (το πιο πρωτοποριακό μάλιστα όπως μας πληροφορούν...οι ίδιοι) με τον έτερο «ακατοίκητο» Θανασσάκη Χειμωνά αποτελεί το old fashion πρότυπο, το παλιό το ορθόδοξο που δεν χωράει απομιμήσεις.

Τα ραμολιμέντα βέβαια δεν είναι ελληνική πατέντα, ο Γάλλος Γιάν Μουαξ που πλακώνεται συνέχεια με τον Ουελμπέκ αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα για παράδειγμα με τη διαφορά ότι τουλάχιστον ξέρει να γράφει (Το «Παρτούζ» αποτελεί ένα από τα πιο σπαρταριστά βιβλία της νέας Γαλλικής λογοτεχνίας). Επιστρέφοντας ωστόσο στον Τράκη πέσαμε πάνω στη νέα παρουσίαση βιβλίου του το οποίο προλογίζουν, μαντέψτε…Ο Πέτρος ο Τατσόπουλος και ο Άρης ο Σφακιανάκης (τον οποίον πολύ αγαπάμε καθότι δεινός και ορκισμένος Καρτελίστας) συνοδεία κουτιών “Cialis” προσφερόμενων από την ένωση απεγνωσμένων οικοκυρών βορείων προαστείων, Γλυφάδας, Βούλας και Κολωνακίου. Θα ρωτήσετε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το βιβλίο, μα απολύτως καμία θα σας πούμε γιατί αν κάναμε ρεπορτάζ για το βιβλίο θα ασχολούμασταν οπωσδήποτε με άλλους συγγραφείς τους οποίους η εκδοτική μούργα δεν θέλει ούτε να βλέπει, ούτε να ακούει. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να μη ταυτιστούμε με το δράμα της συγκεκριμένης υποκατηγορίας, καθότι αν η φαιδρότητα ήταν κρυπτονόμισμα θα ήταν πιο πλούσιοι και από τον Elon Mask…