Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν ;

Γνωρίστε τον Βασίλη Παπαθεοδώρου. Αν δεν σας λέει τίποτα το όνομα ίσως σας θυμίσει κάτι η υπόθεση του συγγραφέα που είχε συλληφθεί για κατοχή παιδικής πορνογραφίας τον καιρό της καραντίνας. Ο εικονιζόμενος λοιπόν έγινε πρωτοσέλιδο για όλους τους λάθος λόγους, η ιστορία του ωστόσο πέρα από τη δικαστική τροπή στην οποία θα αναφερθούμε αργότερα ανέδειξε και κάτι άλλο, την αντίληψη που τρέφουν οι εκδοτικοί νταβάδες για τους ίδιους τους συγγραφείς τους.

Ενδεικτική άλλωστε ήταν αντίδραση του τότε εκδοτικού του οίκου «Καστανιώτη» που- παρακάμπτοντας το τεκμήριο της αθωότητας- τον έδωσε στεγνά. Αντιγράφουμε από το δελτίο τύπου:"Οι Εκδόσεις Καστανιώτη διέκοψαν κάθε μορφής συνεργασία με τον Βασίλη Παπαθεοδώρου, αμέσως μόλις πληροφορηθήκαν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ποινική έρευνα από τις δικαστικές αρχές, για σοβαρή κατηγορία…Συνεχίζουμε να εκδίδουμε σημαντικά βιβλία συγγραφέων απ’ όλο τον κόσμο και να μεταλαμπαδεύουμε την αξία της ανάγνωσης".(sic)

Θα μπορούσε εδώ κάποιος αφελής να προβάλλει τον στοιχειώδη κώδικα δεοντολογίας που υπαγορεύει πως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις είθισται η συνεργασία να «παγώνει» μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και όχι να διακόπτεται. Μάλλον όμως δεν γνωρίζει την αντίληψη που τρέφουν οι εκδοτικοί για τους συγγραφείς τους, το γεγονός δηλαδή πως τους θεωρούν αναλώσιμους στην καλύτερη περίπτωση, σκουπίδια στη χειρότερη.

Το αποδεικνύει άλλωστε και η μεταχείριση συγγραφέα από το έτερο κωλοχανείο της Μπούρα το οποίο όχι μόνο τον απόπεμψε για μη αρεστή δήλωση την εποχή του #metoo άλλα φρόντισε να τον κρεμάσει και στα μανταλάκια.

Προφανώς για τους συγκεκριμένους συγγραφείς δεν τρέφουμε την παραμικρή συμπόνοια καθότι αποτέλεσε επιλογή τους να μπλέξουν με αυτά τα εκδοτικά κατακάθια, συν τοις άλλοις δεν είναι καν καλοί συγγραφείς. Επιβεβαιώνουν ωστόσο την τάση μιας βιομηχανίας η οποία επιζητά “clean cut” στράκια τα οποία μπορεί να τα μεταχειρίζεται αναλόγως χαϊδεύοντας όχι μόνο τα αυτιά του αναγνωστικού μαντριού αλλά κυρίως τις συνειδήσεις του (Με γνώμονα πάντα φυσικά το κέρδος).

Μ αυτά και μ’ αυτά η αθώωση του Παπαθεοδώρου έρχεται σε δεύτερη μοίρα, όπως και το γεγονός πως καμία από τις πουστ(ΑΡΔ)ες που τον έγλυφε και του φιλοτεχνούσε «σαλόνια» δεν έσπευσε να δημοσιοποιήσει την είδηση της απαλλαγής του από τις κατηγορίες. Όπως άλλωστε λέμε και στο χωριό μου. O tempora o mores…