Είναι από αυτά τα άρθρα που μας γεμίζουν μια γλυκιά χαρμολύπη, αναπολώντας τα πεπραγμένα της λογοτεχνικής μούργας, τη φιλοτιμία των ΑΡΔ, τους νεόκοπους συγγραφίτσους που αλλιώς ξεκίνησαν μα η κακιά μοίρα (και ίσως η έλλειψη ταλέντου) τους ξέβρασε στα βράχια της ανυποληψίας και της γελοιοποίησης.
Θα τανε κοντά δεκαπέντε χρόνια που η Βασούλα περιφερόταν στις ίδιες με μας πιάτσες έχοντας βγάλει ένα βιβλίο για τον Νίκο τον Κέιβ, πριμοδοτημένο βέβαια από το κωλοχανείο των εκδόσεων Μεταίχμιο η Βασούλα είχε όλα τα εχέγγυα για μια καλή καριέρα. Είχε τίτλο πιασάρικο το καψερό, είχε μπάρμπα μέσα στα κυκλώματα είχε μια στρατιά από Αρδ από πίσω της.
Και ένα βράδυ στεναχωρημένη καθώς τη βλέπαμε τη Βασούλα μια κοινή μας φίλη μας σφύριξε τα κακά μαντάτα. «Είναι στα κάτω της γιατί το βιβλίο έχει πάει άπατο»
Ώιμε καταστροφή, πως ήταν δυνατόν το κοινό να γυρίσει την πλάτη σε τέτοιο κελεπούρι. Γεγονός είναι βέβαια πως για τους συστημικούς εκδοτικούς η έλλειψη ποιότητας είναι επουσιώδης μπροστά στις «συστάσεις». Και για να λέμε την αλήθεια ακόμα και με την αλανιάρα την Μπούρα στο τιμόνι πλέον λίγα έχουν αλλάξει. Καθότι η σκάντζα θα γίνει αλλού.
Κοινώς δε πα να χω τριάντα ατάλαντους και καθυστερημένους, ο ένας (με το κατάλληλο πουσάρισμα) θα με βγάλει ασπροπρόσωπη. Έχουμε δε επανειλημμένα τονίσει πως η λογική του βραχυπρόθεσμου κέρδους λειτουργεί σαν το σύστημα με τις «πυραμίδες» για τα συγκεκριμένα τσαρδιά, κοινώς μέχρι να μου καεί το χαρτί που έχω θα βρω άλλο στο μανίκι. Όμως η ζημιά στο βιβλίο (το οποίο ουδόλως τους ενδιαφέρει) δεν είναι αναστρέψιμη.
Και αν από τη Βασούλα φτάσαμε σε άλλα παρατράγουδα (πουλάνε δεν πουλάνε) στην τελική μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν. Γιατί για κείνους το γκανιάν άλογο δεν είναι αυτό που ακονίζει την πένα του αλλά όποιος στροβιλίζεται μέσα στο ανέραστο κενό του. Αυτό που η εκδοτική μούργα εναγωνίως επιζητά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου