Είχε πολύ πλάκα να διαβάζουμε έναν πνευματικά ταλαίπωρο στο διαπλεκόμενο «Αναγνώστη» ο οποίος σαν άλλη οσία Παρθένα αναρωτιόταν γιατί δεν διαβάζονται οι Έλληνες συγγραφείς στο εξωτερικό. Μάλιστα πρότεινε να τους κλείσουμε σε ένα μπαρ και να τους βάλλουμε να πιούν ώστε να αποκτήσουν το απαραίτητο «βίωμα».
Κατά πρώτον να του πούμε πως το αλκοόλ είναι ιδιαίτερα βλαπτικό καθώς δεν καταστρέφει μόνο το ήπαρ αλλά και τα εγκεφαλικά κύτταρα με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να καταντάει εντελώς βλαμμένος όπως ο εικονιζόμενος (ένθετη φώτο).
Από κει και πέρα για να του απαντήσουμε στο ερώτημα του εκατομυρίου που θέτει να του πούμε πως συγγραφείς (εξαιρετικούς) έχουμε, το πρόβλημα είναι η εκδοτική γάγγραινα. Επίσης οι συγγραφείς της underground σκηνής διαθέτουνε βιώματα και πάθος απαγορευτικά για τα εκδοτικά παραμάγαζα και την παραγωγή χυλού στην οποία επιδιώκουν να εθίσουν τον αναγνώστη.
Με άλλα λόγια το έχουμε ξαναπεί πως η ποιότητα αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για τους ανίδεους γόνους οι οποίοι ποντάρουν σε πρόθυμες Μαλαπερδίτσες αλλά και την αναγκαία διαπλοκή με τα αργυρώνητα Αρδάκια σε πείσμα κάθε υγιούς κριτηρίου του αναγνωστικού κοινού. Τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά…
Όσο για την μετάφραση ακολουθεί την ίδια διαπλοκή. Δεν θα ανακαλύψει κανείς την Αμερική όταν βλέπει Ευσταθιάδηδες, Τσίτες και λοιπούς τενεκέδες να ξεφτιλίζουν τα γράμματα στο εξωτερικό με βιβλία που στερούνται οποιασδήποτε δομής και βασικών κανόνων δραματουργίας. Οι «κουτόφραγκοι» άλλωστε ελάχιστα θα ασχοληθούν με το ανέκδοτο που λέγεται Έλληνας συγγραφέας αν πάρουν τις κατάλληλες εγγυήσεις…
Σίγουρα αν πρέπει να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση αυτή θα πρέπει να βάλει στο επίκεντρο το ρόλο της απούσας πολιτείας αλλά και τη λειτουργία των εκδοτικών νταβάδων, κυρίως δε την παντελή άγνοια τους για τη λογοτεχνία τη στιγμή μάλιστα που περιστάσεις άσχετες με το αντικείμενο τους έχουν βάλλει να εκπροσωπούν...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου