Οι φουκαράδες της λογοτεχνίας

"Και αναρωτιέμαι αν η ζωή είναι φθηνή, δίπλα σε τύπους που διαβάζουνε Καθήμερινη"

Στίχοιμα

Μουδιάσμένη μπήκε η χρονιά για τη λογοτεχνική μούργα σύντροφοι, σε αμηχανία μπαγιατεμένοι συγγραφείς αλλά και τα κατα συνθήκη γιουσουφάκια τους χρειάζονταν οπωσδήποτε ένα "ένθετο" για να υπενθυμίσουν την παρουσία των "γραμμάτων" στην Βαλκανική Εξαρχία. Τα προέορτια προκάλεσαν θυμηδία, γεμάτοι οι τοίχοι του φατσοβιβλίου από νέοπες ή νεόκοπους συγγραφείς που ωσάν προαναγγελία Νόμπελ διακύρητταν την παρουσια τους στο αφιέρωμα της "Καθημερινής". Ένα σωρό πουθενάδες της λογοτεχνίας στριμώχνονταν για τα 15 λεπτά δημοσιότητας εν μέσω κοινωνικής αποστασιωποίησης, ο όρος "πουθενάδες" δεν είναι τυχαίος, αναφέρεται σε πάσης φύσεως φυντανάκια που θα ξεχαστούν σύντομα και θα αντικατασταθούν από νέες φουρνιές πρόθυμες να γλείψουν τους ίδιους κώλους. Κορόιδα περιωπής που δώσαν τον πολτό τους τσάμπα στην εφημερίδα χωρίς να απαιτήσουν ούτε φράγκο πνευματικών δικαιωμάτων μόνο και μόνο για την ικανοποίηση της κουτσουρεμένης ματαιοδοξίας τους. Το αποτέλεσμα ασφαλώς δεν εξέπληξε κανέναν.

Ένας λογoτεχνικός χυλός επιμελημένος από τον; το;...Αθώ Δημουλά (δεν γνωρίζω τη σχέση του με την αχαϊρευτη συνεπώνυμη μακαρίτσσα ποιήτρια, πλην την ψυχανεμίζομαι) ο οποίος κάθε τέλος χρόνου φροντίζει να τα σταχυολογεί "βιβλία της χρονιάς" ($$$) σε ανασκοπήσεις που ζέχνουν πορδίλα και πιαρίλα. Ασφαλώς θα μπορούσαμε να προτείνουμε αρκετούς αξιόλογους συγγραφείς (γιατί έχουμε και τέτοιους) που θα γέμιζαν ποιότητα και δημιουργικό προβληματισμό ακόμα και ένα τέτοιο ένθετο αλλά η αξιοπρέπεια και η περιφρόνηση τους απέναντι σε αυτή τη συνομωσία των μετρίων θα τους απέπτρεπε ακόμα και να περάσουν απ' εξω. Συγγραφείς που η σεμνότητα τους δεν απογυρεύει επαίνους, αγιογραφίες, προβολές και κυρίως γλειψίματα

Κι αντί στην τελική κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά με τις παθογένειες των γραμμάτων (κάποιες από τις οποίες έχουμε θίξει με μακροσκελή editorial) επιμένει να βαυκαλίζεται διαιωνίζοντας τον ίδιο Μεσαίωνα, μόνο που αλλίμονο, θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι να σκαρώνουν στιχάρες, αριστουργήματα και καταθέσεις ψυχής σε δωμάτια, πάρκα και πλατείες όσο ο μικροαστικός χυλός θα κοσμεί αντίστοιχα ιλουστρασιόν έντυπα...