Ο βόθρος του ΟΣΔΕΛ αναδιανέμει το παράνομο χρήμα...

Όπως είχαμε ξαναπεί αν εντρυφήσεις αρκετά στο θαυμαστό κόσμο του βιβλίου θα καταλάβεις πως δεν έχεις να κάνεις με απλά βόθρο αλλά ολόκληρο το αποχετευτικό σύστημα του Μπαγκλαντές.

Μικρή λοιπόν εντύπωση μας προκαλεί πως ο ΟΣΔΕΛ δίνει χρηματικό έπαθλο σε δύο βιβλία βραβευμένα από...την Εταιρεία Συγγραφεών. Αν αναλογιστεί κανείς πως ο συγκεκριμένος φορέας έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα μέσω αδιαφανών επιδοτήσεων γίνεται εμφανές πως αυτό ανακυκλώνεται στον θαυμαστό χώρο του Βιβλίου..

Για τον συγκεκριμένο βέβαια ΑΕΠΙ του βιβλίου αυτά είναι ψίχουλα μπροστά σε μεγαλύτερα σκάνδαλα αλλά και σκόρπισμα λεφτών με τη σέσουλα σε λαμόγια και παρατρεχάμενους, την ώρα που ένας συγγραφέας πρέπει να στηθεί στην ουρά για να διεκδικήσει πέντε και δέκα ευρώ.

Εννοείται πως όποιος εκχωρεί δικαιώματα σε τέτοιους παρασιτικούς οργανισμούς είναι άξιος της μοίρας του, εναλλακτικά πάντως τώρα που έρχονται Χριστούγεννα μπορεί να στολίσει τα γραφεία του με φανταχτερά χρώματα κάνοντας έτσι και μια καλή πράξη...

Η επικίνδυνη γραφικότητα του Ξενάκη

Κάποτε ο πολύ καλός κωμικός Μάκης Παπασημακόπουλος είχε δηλώσει σε συνέντευξη του, «Όσο πιο περίπλοκη είναι η εποχή μας, τόσο πιο εύκολες λύσεις ζητάμε». Πράγματι, η τάση για εύκολες, μασημένες συνταγές ταιριάζει απόλυτα στον σύγχρονο άνθρωπο που μέσα στα κουτάκια που ρυθμίζει την καθημερινότητα του ζητάει και ένα εγχειρίδιο «αυτοβελτίωσης» για να τρέφει την ψευδαίσθηση μιας ανώδυνης ψυχοθεραπείας.

Η ψυχοθεραπεία ωστόσο δεν είναι ποτέ ανώδυνη και οι έτοιμες λύσεις συχνά μπορούν να αποβούν επικίνδυνες, τόσο για την αντιληπτική ανάπτυξη του ανθρώπου όσο- κυρίως- για τη διαχείριση των προβλημάτων του. Το ανησυχητικό πάντως είναι πως ο τσαρλατανισμός ανεκδιήγητων τύπων όπως ο Ξενάκης βρίσκει μιμητές, και γιατί όχι άλλωστε αφού τα εκδοτικά παραμαγάζα πετάνε τη σκούφια τους προκειμένου να ταίσουν το προβατοποιημένο κοινό φρέσκο σανό….

Νέα φρούτα ξεφυτρώνουν με νέους "μπακαλιάρους" έτοιμα να προωθηθούν από τα κάθε λογής ΑΡΔάκια φυσικά με το αζημίωτο, παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα αγνής συμπυκνωμένης βλακείας από έτερο παρατράγουδο...

Και μπορεί μεταξύ μας να κάνουμε πλάκα και να πιάνουμε την κοιλιά μας από τα γέλια με τις παπαρολογίες του κάθε αυτόκλητου γκουρού αλλά κατά βάθος τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία, αρκεί κάποιος να ανοίξει την τηλεόραση του παρακολουθόντας το βραδινό δελτίο ειδήσεων για να διαπιστώσει τις παθογένειες μιας κοινωνίας που βουλιάζει- παρά τους τεχνολογικούς άθλους της- στην παρακμή. Είπαμε, δύσκολη και περίπλοκη η εποχή, σίγουρα οι ενδεδειγμένες λύσεις δεν είναι αυτές που προσφέρονται...

Το ξεστοκάρισμα των ευπώλητων και των βασιλιάδων: η περίπτωση Ντάνου

Συμβαίνει συχνά να βλέπουμε μέσα σε σούπερ-μάρκετ και σε πολυκαταστήματα, ειδικά σε παιχνιδάδικα όπως το Jumbo, τίτλους σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Το φαινόμενο είναι γνώριμο και δεν είναι πραγματικά τίποτα το καινούργιο. Ανάμεσα σε αυτούς τους τίτλους είναι ωστόσο και «συγγραφείς των 100 χιλιάδων αντιτύπων» ή άλλοι που προμοτάρονται και μαρκετάρονται ανελέητα –και παρ’ αξίαν, φυσικά- ως σταρ του τάδε και του δείνα είδους γραφής. Έχουμε δει λοιπόν όχι μόνο τα βιβλία των «βασιλιάδων» και των «βασιλισσών» της ποπ γραφής να διατίθενται σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές αλλά να… μην πωλούνται ούτε και σε αυτές. Ένα πιο ακραίο παράδειγμα ήταν αυτό του Ντάνου ή, κατά κόσμον, Γιώργου Αγγελόπουλου, ο οποίος υπήρξε νικητής της reality σειράς «Survivor». Σε πολύ γνωστή αλυσίδα πολυκαταστήματος που διαθέτει και βιβλία και όπου διάφοροι ποπ σταρ του βιβλίου συνηθίζουν να κάνουν εκδηλώσεις, το βιβλίο του Ντάνου πωλούνταν εν όψει Black Friday, 5-6 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, στην τιμή του 1 ευρώ!

Αναδρομή στο Φλεβάρη του 2019: το βιβλίο του Ντάνου έχει παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη στον κάποτε ποιοτικό (και κάποτε «αριστερό») Ιανό, ενώ στην Αθήνα στην Εκδοτική Αθηνών. Οι λάιφ-στάιλ –και άλλες, «σοβαρότερες»- εκπομπές που καλύπτουν το γεγονός βγαίνουν με τίτλους όπως: «Ουρές μέσα στο κρύο από πλήθος για το βιβλίο του Ντάνου» (Αρτ, 27/02/19)! Πώς λοιπόν από κει που ο Ντάνος πήγαινε για μπεστ-σέλλερ κατέληξε στον πάγκο με τα μονόευρα; Αυτό ας το αναρωτηθεί ο κάθε αναγνώστης. Εμείς θα πούμε ένα πράγμα, συμπληρωματικά: δεν είναι μόνο τα συστημικά πολιτικά κόμματα που διαθέτουν πούλμαν, για να μετακινούν τους… οπαδούς και τα στελέχη τους από πόλη σε πόλη.

Κάπου εδώ πρέπει να προκύψει κι ένα επιμύθιο: μας φταίει άραγε η συγγραφική φιλοδοξία Ντάνου ή μας φταίει η υπερπροβολή του κάθε Ντάνου από χίλια μέσα; Μας φταίνε οι αφηγήσεις του κάθε Ντάνου ή μας φταίνε όλοι οι… wannabe Ντάνοι; Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι σχεδόν οι σκανδαλωδώς υπερπροβεβλημένοι, όλα αυτά τα άδεια ασκιά που έχουν γεμίσει με τον αέρα της αλαζονείας, έχουν στο μυαλό τους το ίδιο πράγμα: να βρουν τον τρόπο, ώστε να βγάλουν βραχυπρόθεσμα κέρδη. Να κάνουν την αρπαχτή, σε χρήμα και σε πρόσκαιρη δόξα.

Η περίπτωση λοιπόν είναι αντίστοιχη με της Τζούλιας Αλεξανδράτου: δεν μπορούμε να κατηγορούμε ένα (ελαφρόμυαλο έστω και αφόρητα νεοπλουτίστικης νοοτροπίας) άτομο για την επιλογή του να περάσει στη βιομηχανία της πορνογραφίας, όταν η μισή ελληνική κοινωνία διαπνέεται από το όραμα της… αυτό-εκπόρνευσης στο βωμό της εφήμερης δόξας και χλιδής ή, όταν, όπως έλεγε ο Μανώλης Ρασούλης, που ήταν αθυρόστομος αλλά φοβερά εύστοχος, «το πρότυπο του μεταδικτατορικού ρωμιού είναι ο γαμ*ω», που έκανε «την πιο ωραία και ιστορική χώρα ένα ατελείωτο γραψαρχ***στάν».

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πολύ βαθύτερο από μερικούς ανεγκέφαλους που εκστασιάζονται με τα πονήματα των ντάνων- και οι λύσεις προφανώς επίσης…