Πρώτα τους εθίσαν στη μετριότητα
Αποστειρωμένοι θάλαμοι νεκροτομείων και οσμή πτωμαΐνης
Πένες και γραφίδες καθαρισμένες σε κλίβανους
Νυστέρια στη δούλεψη κουρασμένων ανατόμων
Οι λύκοι γίνονται σκυλιά αλλά τα σκυλιά δεν θα ξαναγίνουν λύκοι.
Αυτοί που επέλεξαν να διαφοροποιηθούν από την αγέλη αλυχτάνε τώρα σε αχαρτογράφητα ξεροβούνια.
Κατασπαράζουν τις σάρκες τους και φτύνουν λέξεις. Καθώς οι υπόλοιποι συνωστίζονται στον προθάλαμο και χαριεντίζονται σε παρουσιάσεις με πράσινο τσάι και βουτήματα.
Φορείς νοσημάτων με νταβατζήδες βιβλιοπώλες που προσελκύουν πελάτες πληρώνοντας ντάνες, βιτρίνες και λίστες ευπώλητων.
Στοίβαξαν το κοινό τους στο μαντρί και τώρα το ταΐζουν με ψευτοακαδημαϊσμούς και σανό.
Έχασαν και τα βραβεία την αίγλη τους (σάμπως την είχαν άραγε ποτέ;), δεν αποτελούν πια τεκμήρια αναγνώρισης αλλά πιστοποιητικά «νομιμοφροσύνης» και χαφιεδισμού.
Που κρύφθηκε το πάθος, η τρέλα και οι φλόγες;
Που πήγε η αμαρτία, η απόγνωση και ο έρωτας;
Κλειδώθηκαν σε συρτάρια με ναφθαλίνη και απόρριψη.
Εδώ μόνο καθαρά νυστέρια ανατέμνουν το πτώμα της λογοτεχνίας.
Διακινώντας τα όργανα της σε ιδρύματα και γκαλά.
(Πάντα με το αζημίωτο)
Έκαψαν τα πάντα κάνοντας την άνυδρη γη θεματικό πάρκο.
Πούλησαν τις προθέσεις για να αγοράσουν τακτικισμό.
Στρίμωξαν τη ματαιοδοξία τους σε πληρωμένες επιφυλλίδες ηλιθίων.
Και τελικά τι άφησαν πίσω τους;
Τι άφησαν πίσω τους;
Κάτι Χίλντες και κάτι Αμάντες…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου