Ας το παραδεχτούμε, μας λείψατε και σας λείψαμε. Μια εσώτερη ανάγκη μας ψιθύριζε κάθε μέρα να το ανοίξουμε πάλι το αναθεματισμένο. Γιατί; Γιατί εμείς οι ίδιοι νιώθαμε σαν ασθενείς σε ΜΕΘ χωρίς οξυγόνο, το Καρτέλ έγινε αυτά τα δύο χρόνια δημιουργικά η ανάσα μας. Γιατί σε όποιο μπαρ πήγαινα και έλεγα Καρτέλ οι οχτώ στους δέκα γνωρίζαν. Έτσι μετράς την επιτυχία και την αναγνωρισιμότητα, με μια βόλτα στην πιάτσα και όχι πληρωμένα σαλόνια που την επόμενη μέρα θα λησμονήσουν όλοι. Κυρίως δε, γιατί δεν υπήρχε κανένα άλλο μέσο να γεμίσει το κενό μας βγαζοντας τα άπλυτα της λογοτεχνικής και εκδοτικής μούργας στη φόρα. "Όλοι οι καριόληδες μια εταιρεία" που έλεγε και ο φίλος ο Μάλαμας. Όλοι; Όχι ακριβώς, το γαλατικό χωριό ανασύνταξε τις δυνάμεις του και περιμένει ξανά φίλους και συνοδοιπόρους...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου